HAMSIAM.COM # NO.1 HAM COMMUNITY OF THAILAND

ทำไมท่านถึงมาอบรมและสอบเป็น พนักงานวิทยุสมัครเล่น ขอเหตุผลหน่อยครับ
สำหรับผม ได้ประกาศ ณ วันที่ 15 เดือน ตุลาคม พุทธศักราช 2533 สอบรุ่นที่ 10  สนามสอบ  ม.รามคำแหง
ตอนนั้นที่มาสอบต้องการใช้วิทยุ เล่นเถื่อน นามเรียกขาน เหยียวราตรี อยู่แถวบางโพ กทม. ปี 2533 ท่านใดเคย ว.6 มานึกถึงความหลังกัน และเอาไปฟังข่ายราชการ  ผ่านมาก็ 20 ปี แล้ว  ตอนนี้ไม่ได้ฟังอย่างเดียว มีนามเรียกขานให้ข่ายราชการด้วย นามเรียกขานว่า  มั่นคง ใช้ในการแจ้งเหตุ และให้การช่วยเหลือข่ายราชการเมื่อขอความช่วยเหลือมา  มาคิดอีกทีถ้า วิทยุของนักวิทยุสมัครเล่นไม่สามารถไปฟังหรือใช้ร่วมกับข่ายราชการได้ อย่างใช้ ความถี่ 245.000 MHz จะมีคนสนใจสมัครอบรมสอบกันมากขนาดที่เป็นเหมือนทุกวันนี้หรือเปล่า
(http://image.ohozaa.com/i/134/c5v61.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9bad03b2ca7ac63c4329c633c08b4f60)

ครับ! วิทยุสมัครเล่นมันก้อเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งละคับบ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าคือคลื่นวิทยุ ประโยชน์อนันต์
เหมือนๆกับเราชอบอะไรเราก้อจะทำให้ได้อย่างนั้น ชอบขับรถเราก้อต้องไปสอบเอาใบขับขี่เป็นต้นครับ
             "วิทยุไม่เคยให้โทษใคร มีแต่เรานั่นแหละโทษวิทยุ"

เพื่อนชวนไปครับ

ถ้าเพื่อนไปชวน สงสัยยังไม่ได้เป็น นักวิทยุสมัครแน่เลยต้องยกความดีให้แก่เพื่อนท่าน

เพราะช่วยงานราชการ ต้องพกวิทยุสื่อสารตลอด แต่บางครั้งกลัวจะไม่ได้รับความสะดวก จึงต้องหาวิธีพกพาได้อย่างถูกต้องตามกฏหมาย ในส่วนการใช้ความถี่ราชการ ถือว่าเป็นสิทธิเพิ่มเติมสำหรับผู้ช่วยเจ้าพนักงานที่ถูกต้องตามกฏหมาย

โดยส่วนตัวผมชอบวิทยุมากครับไม่จำเพาะว่า วิทยุสมัคเล่น ผมเล่นวิทยุตั้งแต่อายุ12 อยู่โรงเรียน ป.6 ตอนนั้นอาผมเป็นพนักงานวิทยุสมัคเล่นแล้วแกจะลุกขึ้นมาคุยวิทยุตอนเช้ามืดผมก็จะลุกขึ้นมานั้งฟังด้วย เลยชอบ ซักพักได้ยืมวิทยุเพื่อนมาเล่นเป็นEATEL รับเรือประมงได้อยู่ห่างจากฝั่งประมาณ 40ไมล์ทะเล และส่งไปหาเค้าได้ด้วย ดีใจมากครับ หลังจากนั้นผมก็มักจะเข้าไปคุยด้วยบ่อยๆ แต่อุปสักก็เกิดขึ้นคือ แม่ด่า เพราะดูทีวีไม่ได้กดคีย์ทีนึง ทีวีล้มทั้งบ้าน เลยต้องแอบคุยตอนเช้ามืดตอนที่ไม่มีใครดูทีวี หลังจากนั้นก็ ศึกษามาเรื่อยๆ เอาหนังสือของอามาอ่านบ้าง ถามอาบ้าง จำได้ว่าช่วงนั้นยังไม่ีความถี่245 มีแต่78MHz แต่เครื่องแพงมาก ไม่มีตังซื้อมาเล่น ซักพัก245 ก็ออกมา อาซื้อมาเล่นเลยได้เล่นเครื่องของอา เคยฟังความถี่สมัครเล่นก็บ่อย มีการบี้คีย์ ด่ากันในความถี่ก็เคยได้ยินมาเยอะ เลยรู้สึกไม่ค่อยดีกับกิจการวิทยุสมัครเล่นซักเท่าไหร่ แต่ช่วงหลังๆ พอเริ่มรู้มากขึ้นก็รู้ได้ว่ากิจการวิทยุสมัครเล่นดีมากเลยหาโอกาสสอบ แต่ว่าก็มีปัญหาอีกคือ ช่วงนึงไม่มีการสอบเลย เลยต้องรอนานมาก และโอกาสก็มาถึงเมื่อมีการอบรมและสอบ ผมเลยตัดสินใจแบบไม่ลังเล สมัครเข้าอบรมและสอบทันที  :D :D

เหอะ ๆ ๆ  ไม่รู้ครับ  ไม่ได้อบรม  สอบอย่างเดียว  ให้คำตอบไม่ได้

ก็ทำไมถึงมาสอบครับ

ตอนเรียนเห็นเขาใช้วิทยุกัน ก็อยากใช้บ้างครับ หาข้อมูลและไปสอบซะเลย...... ;D

ถ้าจะถามเหตุผลกันจริง ๆ มันต่างกันครับ  อดีต กับ ปัจจุบัน

ผมว่า ก็รู้ ๆ กันอยู่นะ  ไม่ต้องถามให้เมื่อยหรอก  ;D ;D ;D ;D

ซึมซาบ มาจากพ่อ ซึ่งเป็นราชการและ VR    เป็นอุดมการมาตั้งแต่เด็ก ๆ อีกอย่างเรียนมาทางด้านนี้ด้วย คับ

โดน เมียน้อย บังคับให้ไปสมัครสอบครับท่าน.....จึงจำยอม เพราะเมียน้อยเป็น HAM ครับ...ฮิฮฺ ;D ;D ;D

ผมเป็นอาสาที่อยุธยาก็เลยใช้วิทยุก็เลยชอบ ถึงเวลานี้ก็นับเวลาได้5ปีเวลาที่ทำมาก็รู้จักพี่ๆที่เป็นvrเพราะพี่ๆเห็นว่าชอบและเล้นเถื่อนมาก็หลายปีแล้ว
จึงชวนไปสอบที่ลพบุลีที่ผ่านมา(กว่าจะมาสอบก็หมดเงินไปหลายแล้วครับ แต่ก็ชอบ)

ส่วนตัวผมเริ่มจากเครื่องแดงที่ได้เอามาใช้ในงานส่วนตัวแล้วก็เริ่มพัฒนาความรู้สามารถทำเสาใช้เองเลยเริ่มชอบได้พอดีมีเพื่อนที่เล่นเครื่องแดงเป็นอาสาเวลาใช้งานการประสานงานกับเจ้าหน้าที่ต้องใช้เครื่องดำเลยต้องการเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเพื่อนๆสมาชิกหรือผู้ที่เดือดร้อน(ชาวบ้าน)
เพราะสามารถทำได้รวดเร็วกว่าพอดีก็รู้ว่าในจังหวัดจะมีสอบก็เตรียมตัวอยู่หลายเดือนครับ(เอาแบบไม่พลาดครับ)เดือนหน้าก็จะได้ใบประกาศแล้ว
อีกอย่างอยากทำให้มันถูกต้องตามกฎหมายหรือกฎเกณฑ์ของนักวิทยุสมัครเล่น ก็ฝากถึงเพื่อนๆพี่ที่ยังไม่ได้สอบแล้วยังพกพาใช้งานไปสอบเถอะครับ
ได้ความรู้ได้เพื่อนในอุดมการณ์เดียวกันแล้วก็ยังได้ทำถูกต้องตามกฎหมายอีกด้วยครับ
(ปีใหม่ใครขึ้นเหนือมาเชียงรายทางไปแม่สายเรียกมาได้ครับ 144.400 มีเพื่อนสมาชิก 2 ข้างทางมีอะไรช่วยเหลือได้ครับ)

ประสานงานกับเจ้าหน้าที่  ความถี่ไหนครับ ถ้านักวิทยุสมัครเล่นด้วยกันคงไม่เรียกว่าเจ้าหน้าที่

อีกอย่าง ถ้าไม่ใช่ความถี่นักวิทยุสมัครเล่น  ก็ผิดกฏหมายเหมือนเดิมครับ

นี่คือเหตุผลสำคัญของหลายคนที่เข้ามาอบรมและสอบ  คือต้องการถือเครื่องดำได้ถูกต้องตามกฏหมาย

แต่กลับไม่ใช้ในความถี่นักวิทยุสมัครเล่นตามใบอนุญาตที่ได้มา  ผมไม่ได้ว่าท่านนะ ผมหมายถึงทั่ว ๆ ไป ส่วนมากจะเป็นแบบนี้ครับ

นักวิทยุสมัครเล่นส่วนมากก็จะทำผิดกฏหมาย ซื้อเครื่องวิทยุ ก็เปิดแบนด์มาเรียบร้อย  ซื้อเครื่องติดรถยนต์กำลังส่งก็เกินที่กฎหมายกำหนด หน่วยงานทหารเอาเครื่องแดงมาให้ทางอำเภอแจกประชาชนก็ไม่ทำใบอนุญาติมีใช้ให้ การที่จะถูกจับกุมอยู่ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจดูว่าเห็นสมควรว่าจะจับหรือไม่

ครับถูกต้องการเป็นนักวิทยุสมัครเล่นแล้วเข้าข่ายราชการมันผิดรับเต็มประตูแต่ก็เอาเป็นว่าส่วนมากที่ซื้อเครื่องมาก็เปิดแบรนด์กันหมด
ผมว่าอยู่ที่คนใช้งานเพราะเรื่องนี้คงบอกใครให้เชื่อฟังไม่ได้100%ก็เหมือนพิธีกรที่มาอบรมเค้าบอกว่าทุกคนที่มาสอบก็เพื่ออยากให้ถูกต้อง
แต่ก็ยังไปทำผิดแต่ยังไงเสียก็ให้รู้ตัวว่าทำผิดแล้วทำผิดในทางที่ถูกต้องให้ผิดให้น้อยลง(อันนี้ไม่ได้ยุให้ใครทำความผิดนะครับ)
ส่วนตัวผมก็ไม่เคยเข้าไปในข่ายงานราชการนะครับเพียงแค่ว่าถ้ามีเหตุจำเป็นหรือเดือดร้อนจริงเช่นคนโดนยิงหรือแทงกันแล้วมานั่งกดมือถือเรียก191ก็พอดีไม่ทันการ(ส่วนตัวยังไม่เคยเจอฮิๆพูดไปงั้นละครับ)โจรวิ่งแน้บแถวบ้านผมบ้านนอกครับมีอะไรถ้อยทีถ้อยอาศัยอะไรที่ช่วยแจ้งเค้าได้ก็ขออนุญาติเข้าข่ายแจ้งเหตุไปเค้าไม่ว่าก็พวก สตบ อปพร ก็แจ้งครับทั้งที่ยังไม่มีใบอนุญาตพกพาเครื่องด้วยซ้ำ
(ที่พิมพ์ตอบกลับมาไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะครับเพียงแค่บอกตามความรู้สึกของผมไปก็เท่านั้นครับ ฝากถึงคนที่ปกติชอบก่อกวนข่ายงานราชการอย่าไปก่อกวนเค้าเลยนะครับมันไม่ดี)

ชอบวิทยุมาตั้งแต่จำความได้ครับ  สมัยนั้นพ่อเปิดให้ฟังทุกวันครับ  คุณปรีชา  ทรัพย์โสภา  แกอ่านได้มันสะใจจริง ๆ 5555  อย่างซีเรียสครับ  เอาฮานิด ๆ

ถ้าพูดเรื่องกฎหมายผมเชื่อว่านักวิทยุสมัครเล่นจำนวนมากกว่าครึ่งเคยทำผิดกฎหมายวิทยุสมัครเล่นแน่นอน เพราะอะไรนะเหรอหลายๆท่านคงรู้ดี แต่ถามว่าทำแล้วเดือดร้อนใครดีกว่าทำแล้วไม่มีใครเดือดร้อนก็ทำไปเถอะครับ ผมเชื่อแน่ว่าคงไม่มีใครมาวิ่งไล่จับหรอก แต่บางคนที่บอกว่าตัวเองเป็นพนักงานวิทยุสมัครเล่น ไม่เคยใช้เครื่องเปิดแบนแต่ท่านไม่เคยทำอะไรเพื่อสังคมเลย มีกิจกรรมอะไรก็บ่ายเบี่ยงตลอดไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมกับใครถามว่าท่านเข้ามาทำไมเข้ามาสนุกๆเหรอ หรือเข้ามาเพื่อขอใบอนุญาติมีใช้พกวิทยุโก้ๆ หรือเพื่ออะไร

อีกกรณี ผมเคยได้ยินกับหูตัวเองเคยได้อ่านกับตามีทั้งด่าและบ่นว่า คนที่อบรมและสอบไม่มีคุณภาพได้แต่จำนวน อันนี้ก็ต้องแยกแยะว่าคือใคร เพราะที่ผมเคยผ่านมาไม่ว่าจะเป็นสอบอย่างเดียว หรืออบรมและสอบ หรืออบรมอย่างเดียว ก็มีคนไม่ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น ซึ่งโดยความคิดส่วนตัวผมว่าไม่เกี่ยวว่าที่มาของการเป็นนักวิทยุสมัครเล่นจะได้มาอย่างไรผมว่าไม่ได้หมายความว่าจะไม่ดี ผมคนนึงที่อบรมและสอบและรับไม่ได้จริงๆกับคำว่า อบรมและสอบไม่มีคุณภาพ  เพราะก่อนที่เราจะว่าคนอื่นลองหันมามองตัวเองก่อนครับแล้วหันมามองคนอื่นอีกที เพราะอะไรเหรอ กิจการวิทยุสมัครเล่นไม่ได้มีเราคนเดียวที่เล่น ไม่ได้มีคนอาชีพเดียวมาเล่น ไม่ได้มีคนจังหวัดเดียวมาเล่น ไม่ได้มีประเทศไทยประเทศเดียวที่เล่น  เราคิดว่าเราเก่ง เรามีคุณภาพ แต่ต่างชาติว่าคนไทยเป็นแบบไหนเรารู้ป่าว  เราก็ไม่รู้ นั้นแหละครับเราต้องยอมรับว่าคนที่เข้ามาเล่นตรงนี้วันนี้เค้าไม่มีคุณภาพเค้าไม่มีความรู้เรื่องวิทยุสื่อสารในวันนี้แต่วันหน้าเค้าอาจจะรู้มากว่าคนที่สอบมาก่อนก็ได้ เราต้องให้โอกาศทุกคนครับอย่ากีดกัน ผมเชื่อว่าทุกคนเก่งได้ทุกคนดีได้ไม่เกี่ยว ว่าจะสอบ อบรมและสอบ หรืออบรมอย่างเดียว มันอยู่ที่คนครับไม่เกี่ยวกับความรู้ รู้เก่งแต่ปิดกั้นคนอื่นไม่รับฟัง กับไม่รู้ไม่เก่งแต่รับฟังคนอื่นยอมรับคนอื่น

ท่านทั้งหลายจะเลือกเป็นแบบไหนครับ

โฮ้  จ่าแกเล่นเป็นชุด 5555

ผมเป็นหนึ่งคน ที่ไม่เคยกีดกันใคร  แต่ก็ต้องยอมรับว่าจริงเหมือนที่เค้าพูดกันนั่นแหละ

ได้คนสอบมาก็มีทั้งดีทั้งไม่ดี  คนอบรมมาก็มีคนรักจริง  กับคนที่อบรมเพื่อจุดประสงค์อื่นอีกมากกว่าครึ่ง

ใช่ว่าจะเหมารวมทั้งหมดหรอกครับ  แต่ดู ๆ แล้วมันก็............  จริงเหมือนกัน

555+ นิดหน่อยครับเป็นเสียงสะท้อนจากคนที่อบรมและสอบที่ตั้งใจเข้ามาในวงการนี้จริงๆครับ  ;D ;D ;D

ชอบประโยคท่อนนี้จังเลย
แต่บางคนที่บอกว่าตัวเองเป็นพนักงานวิทยุสมัครเล่น ไม่เคยใช้เครื่องเปิดแบนแต่ท่านไม่เคยทำอะไรเพื่อสังคมเลย มีกิจกรรมอะไรก็บ่ายเบี่ยงตลอดไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมกับใครถามว่าท่านเข้ามา ทำไมเข้ามาสนุกๆเหรอ หรือเข้ามาเพื่อขอใบอนุญาติมีใช้พกวิทยุโก้ๆ หรือเพื่ออะไร พูดเหมือนว่าใครเลย ว่าแล้วใครไม่เคยทำประโยชน์ให้สังคมก็ทำเพื่อพ่อของเรานะครับเดือนนี้เดือนดีครับ
ตอนนี้กำลังลุ้นว่าจะได้ E22 หรือ E28 ใครว่าผมจะได้นามเรียกขานอะไรนำหน้า(ลุ้นให้น้องใหม่หน่อยนะ)

เสียเงินสอบครั้งเดียว คุยได้ตลอดชีพ เพียงแค่ต่อบัตรสมาชิก คุ้ม โดนใจวัยรุ่น

คุยได้เยอะคนไม่ต้องประชุมสาย รู้เรื่องทั้งทีม ไม่ต้องพูดมาก โดนอีกแล้ว

เห็นคนอื่นใช้ ก็อยากใช้มั้ง เท่ดี ลองดูไม่เสียหาย

อยากมีเพื่อนๆคุย เหงาๆ แชททาง วีอาร์ โดนใจอีก

*** อย่าลืมว่า นี่คือความจริง ของสัมคมปัจจุบัน ***

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

ผ่าน มา แล้วก็ผ่าน ไป ให้อะไรดีดี กับเราเยอะครับ ทั้ง มุม + บวก และ มุม - ลบ
ต่าง จิต ต่าง ใจ ไม่ว่า อะไรกันเป็นดีที่สุด  ( เปิดใจให้กว้างๆเข้าไว้ )
 ไม่คิดในแง่ ลบ  เป็น จบ ทุก ข้อความ ครับ  ;D ;D

ในช่วงที่ผมเข้ามาสอบตอนนั้นเครื่องมือสื่อสารบ้านเราไม่ค่อยมีเยอะ ถึงมีก็ราคาแพง(โทรศัพท์) จำได้ว่าในยุคนั้นยังเป็น ดิจิตอลเวิล์ดโฟน+900 อะไรประมาณนั้นครับ เลยเข้ามาสอบเพราะอยากมีเครื่องมือสื่อสาร ได้ คอลซายน์ HS 1 JY.. อีกส่วนนึงเป็นเด็ก ตจว.เลยหาเพื่อนคุย ปัจจุบันก็ยังใช้บ้าง แต่หลักๆแล้ว จะใช้ย่านกู้ภัย ซะมากกว่าครับ (ในวันที่ต้องออก ว.4) เครื่องแดงก็สแตนบายในช่องกู้ภัยแถวๆนั้น เครื่องดำ ก็ฟังช่อง สน.บ้าง ฟังผ่านฟ้าบ้าง ผมสแตนบาย อยู่ เขต ที่ อาจารย์ ทองพูน เคยไปคุมงานก่อสร้างเมื่อเร็วๆนี้ครับ ส่วนวิทยุสมัครเล่นที่ผ่านมาก็มีทั้งประทับใจและไม่ปลื้มปนเปกันไป เพราะทุกวงการมีทั้งคนดีและคนไม่ดี ;D

....จะเป็นนักวิทยุสมัครเล่น  ก็ควรเป็นให้เต็มตัว  อย่าเป็นเฉพาะเปลือกนอก  เช่นมีบัตร มีวิทยุ  อะไรทำนองนั้น  แต่ข้างในมันไม่ใช่  พอนึกออกใช่ไหมครับ   เหมือนชุดลิเก  กับคนเล่นลิเก  เมื่อแต่งองค์ทรงเครื่องว่าเป็นนักวิทยุสมัครเล่นแล้ว  มันก็ต้องร้องลิเกเป็น  รำเป็นร้องเป็นและร้องถูกรำถูก  คนดูก็ดูออกนะ  ว่าลิเกคนนี้แต่งชุดลิเก  แต่ร้องรำลิเกไม่เป็น  หรือเป็นลิเกฝึกหัดใหม่   แต่ก็ดีกว่าไม่ฝึกไม่หัดเป็นลิเกเลย  อันนี้ก็เหมือนกัน...

....ย่างก้าวของการเป็นนักวิทยุสมัครเล่น  มีอยู่ในคู่มือสอบนั้นแหละครับ  อ่านกันแล้วผมว่ามีน้อยคนที่พยายามทำให้ได้อย่างนั้น  เช่น  ท่านเคยเขียน log book ทุกครั้งไหมเวลาสนทนากัน  ท่านเคยเรียกขาน Call sign ท่านและคู่สนทนาบ่อยแค่ไหน  มารยาทการใช้ความถี่  มีหมดแต่ด้วยความเคยชิน  เลยทำแบบหลวม ๆ  และสุดท้ายท่านพัฒนาความรู้ของการเป็นนักวิทยุสมัครเล่นบ่อยแค่ไหน  สอบได้ก็หยุด  เอามันส์อย่างเดียว..

....คำโบราณว่า "สำเนียงส่อภาษา  กิริยาส่อสกุล"  พูดอะไรออกไปในความถี่ มันก็แสดงความเป็นตัวตนของคน ๆ นั้นแหละครับ   เป็นใหม่ ๆ ก็ค่อย ๆ รู้จักฟังเยอะ ๆ  พี่ ๆ หลาย ๆ คนเวลาขึ้นความถี่ออกอากาศ   บทสนทนา เรื่องราวต่าง ๆ ในวงสนทนา น่าสนใจ  เป็นความรู้ทั้งนั้นเลยซึ่งแฝงไปด้วยลูกเล่นเสน่ห์ของการเจรจา  เพื่อไม่ให้เป็นเรื่องน่าเบื่อ  เราฟังก็เพลินไม่และอยากฟัง    เก็บสิ่งดี ๆ ไว้เป็นแบบอย่าง  อะไรไม่ดีอย่าเก็บมาใส่ใจให้เปลืองสมอง  ทุกคนรู้ดีอยู่แล้ว  ผมเชื่อว่าอย่างนั้น....

...ผมสอบเพราะสนใจว่าวิทยุทำอะไรได้บ้าง  มันส่งสัญญาณได้อย่างไร  ทำไมจึงเรียกกันเป็นชื่อภาษาอังกฤษ  อะไรทำนองนี้ ก็อ่านหนังสือเป็นปี ก่อนไปสอบ  สอบได้ก็ไม่มีเงินซื้อเครื่อง   ก็อาศัยบ้านเพื่อน ๆ ที่มีพอได้ลองพูดกดคีย์แรก ๆ สั่นเหมือนเจ้าเข้าเลย  เพราะสงสัยจึงเรียนรู้  และขนขวายหา  และผ่านความสงสัยในไปให้ได้ ครับ...   ในที่สุดก็ได้นำสิ่งที่ได้มาไปใช้ประโยชน์ในชีวิตและสังคมตลอดมา   

นอกเรื่องนิดนึงครับ อาจารย์ครับ ทุกวันนี้ คุณ ปรีชา ทรัพย์โสภา ยังมีชีวิตอยู่มั๊ยครับ แล้วถ้ายังอยู่ ยังอ่านข่าววิทยุตอนเช้าอยู่เหมือนเดิมมั๊ยครับ ไม่ได้ฟังนานมาก นานจนลืมชื่อนี้ไปแล้วครับ ขอบคุณครับ

นั่นสินะครับ

ผม ในนามที่ว่า ชอบวิทยุสมัครเล่นครับบ   ผม อยากจะรู้ว่า ว่า   ราชการ ต่างๆๆหรือตำรวจ เค้าใช้เครื่องที่ถูกกดหมายสักกี่คน  เท่าที่สังเกตุ แระเห็น ว่าส่วนมาก ตำรวจ จะใช่เครื่องที่ไม่มีใบอนุญาติ นะ   แล้วทำไม ตำรวจมาจับ ประชาชน ที่ใช่เครื่องที่ไม่มีใบอนุญาติทั้งๆๆที่เค้าก็ใช้เครื่องไม่มี ใบอนุญาติด้วย  ไม่เข้าใจ จริงงงงงง

ผมขอตอบเลยนะว่า คำตอบของผมอยู่ที่เพื่อนสมาชิคทุกท่านที่ได้ตอบมาหมดแล้ว.....แล้วอีกอย่างนึงที่ผมจะตอบ  ผมคิดว่าทุกท่านคงคิดแบบผม..คือ...ผมรักในหลวง... ในหลวงคือบิดาของนักวิทยุสมัครเล่น...ทุกคนที่เป็นนักวิทยุสมัครเล่นต้องเดินตามรอยเท้าพ่อ......เพราะผมรักพ่อหลวง.......จบครับ

เมื่อก่อนที่จะมาเป็นนักวิทยุสมัครเล่น เคยเล่นใต้ดินครับ ติดใจครับแต่อย่างว่าครับไม่สามรถพกวิทยุไปไหนมาไหนได้ เครื่องก็ผิดกฏหมาย ติดตั้งสายอากาศก็ไม่ได้ คุยไประแวงไปว่าศูนย์ตรวจสอบฯ(ที่เราๆเรียกจนชินว่า "รถสายลม")จะมาแวะเวียนมาเยี่ยมบ้าน เกิดอาการกลัวเป็นอย่างมาก   แต่พอมีโอกาสเปิดอบรมและสอบที่จังหวัดของตนเองไม่รีรอที่จะไปสมัครสอบกับเขา ได้หนังสือมาอ่านเล่มเบ้อเร่อ  พอมีนามเรียกขานเป็นของตนเอง รู้สึกภูมิใจ พกพาเครื่องนำติดตัวไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องกังวล  สามรถขอติดตั้งสถานีที่บ้านได้ ที่สำคัญมีนามเรียกขานเป็นของเราไปจนตายครับ..เหตุผลของตัวผมครับ

เริ่มต้นจาก คุณพ่อผมเป็นนักวิทยุสมัครเล่นครับ นามเรียกขานสมัยเริ่มกิจการวิทยุสมัครเล่นใหม่ๆ ก็ VR362 นามเรียกขานปัจจุบัน HS0AIE ตอนนี้ไม่ค่อยได้ขึ้นความถี่สมัครเล่นแล้ว ไปเฝ้าฟังอยู่แถวๆ ความถี่มูลนิธิแทนแล้วครับ เป็น Idol ของผมตั้งแต่เด็กๆ ...

ส่วนตัวผมเริ่มต้นมาจาก วถ.ถว.(วิทยุท้องถิ่นเถื่อนถาวร) เป็นสังคมเล็กๆ ที่ไม่มีกฏเกณฑ์ใดๆ ผิดกฏหมายเต็มๆ เป็นเพราะช่วงนั้น ไม่มีการสอบ/อบรบและสอบเพื่อเป็นพนักงานวิทยุสมัครเล่น(ช่วงที่เปลี่ยน/ถ่ายโอนอำนาจองค์กร) และแล้วก็มีการเปิดการอบรมและสอบฯ มีเพื่อนสมาชิกในกลุ่มแนะนำให้ไปดำเนินการ ก็เลยได้นามเรียกขานพนักงานวิทยุสมัครเล่นกับเค้าเหอๆๆ

หลังจากเริ่มมีประสบการณ์กับวงการวิทยุสมัครเล่นมาพอสมควร ก็พอจะเริ่มวางตัวหาจุดยืนของตนเองได้แล้ว การเป็นที่ยอมรับของสังคมๆ หนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย เป็นสิ่งที่น่าท้าทายอย่างยิ่งสำหรับคนที่อยากจะพิสูจน์ตัวเองว่าตนเองเป็นของจริง กิจการวิทยุสมัครเล่นก็ถือเป็นสังคมที่หลายหลายอีกสังคมหนึ่งไม่แพ้สังคมออนไลน์ในโลกไซเบอร์  มันก็ต้องมีบ้างที่ความคิดมันต่างกันจนสุดขั้ว แต่จะดีกว่าไม๊ ถ้าเราทั้งหมดเลือกที่จะหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้แก่กัน... สิ่งไหนดี/ไม่ดี ก็สุดแล้วแต่การพิจารณาของแต่ละบุคคลที่จะหยิบยื่นให้แก่กิจการวิทยัสมัครเล่นครับ ตัวผมขอเล่นวิทยุอย่างมีความสุข/ไม่เดือดร้อนใคร เหมือนตอนแรกเริ่มเล่นใหม่ๆ เป็นพอ... ส่วนเรื่องอื่นๆให้ของจริงเค้าถ่ายทอดดีกว่า เพราะผมยังด้อยนักประสบการณ์ เหอๆๆ

ว่าจะพิมพ์สั้นๆ พิมพ์เพลินไปหน่อยเลยยาว ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวข้องกับหัวข้อกันสักเท่าใด ต้องขออภัยล่วงหน้า เหอๆๆๆ

ขอให้มีความสุขในการเล่นวิทยุทุกท่านครับ อวยพรส่งท้ายปีเก่าเล็กน้อย

สวัสดีครับ  ผมยังไม่ได้สอบเลย ปี54นี้แหละตั้งใจจะไปสอบให้ได้

ที่อยากจะไปอบรมและสอบใบมานั้นก็เพราะอยากจะได้เอาเครื่องมาใช้อยากเปิดเผยด้วยครับ

จะใช้โทรศัพท์บางทีเวลาฉุกเฉิน ใช้ไม่เคยจะได้สักกะที เสียอารมณ์มาก  เคยมีคนเมาทำร้ายจี้ตัวประกันอยู่หน้าวิทลัย  รีบโทรแจ้ง191 แต่ก็ไม่มีคนรับสายซักที
มีพรรคพวกใช้ว.กัน แต่ตัวเองไม่มีว.ใช้ สรุปคดีตอนนั้นเป็นอะไรที่เซ็งจิตมาก  ตามตัวคนร้ายไม่ได้เพราะไม่มีคนแจ้งได้ทันเวลา โทรศัพท์ผมแทบจะปาทิ้งไปแล้ว
สุดท้าย ว. นี่ เป็นพระเอกในเวลาฉุกเฉินจริงๆ   ;)

จำได้คร่าวๆตอนนั้นเรียน ปวช.อิเล็กทรอนิกส์ ไปซื้อวารสารอิเล็กทรอนิกส์ที่ต้องการแล้วไม่มี เลยได้วารสาร CQ มา 1 เล่มแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
จนวันนึงเพื่อนในห้องมาคุยให้ฟังว่าที่บ้านมีวิทยุสื่อสารสามารถฟังตำรวจได้ เลยบอกให้เพื่อนคนนั้นเอามาให้ดูหน่อย แต่เพื่อนบ่ายเบี่ยงตลอด
เลยเริ่มหาความรู้ด้วยตัวเองจากอินเตอร์เน็ตบ้าง วารสารบ้าง เพราะอยากเอาชนะเพื่อน จนปี 2538 จึงได้ไปสอบที่วิทยาลัยสามเสน และก็สอบผ่าน
ดีใจมาก จะไปขอ call sign ก็ต้องมีเครื่องวิทยุด้วย แต่ราคาเครื่องตอนนั้นยังแพงอยู่มากเลยไม่มีโอกาสได้ซื้อ และก็ไม่ได้สนใจอีกเลย
จน 15 ปีผ่านไป กลับบ้านไปรื้อเอกสารที่บ้านที่เก็บไว้ตอนเรียนจบและเจอใบประกาศนียบัตรพนักงานวิทยุสมัครเล่นต้น  จึงเริ่มกลับมาสนใจอีกครั้ง
และได้ call sign นี้มาในที่สุด

ปี38  และ15ปีต่อมา  o[]o

เพื่อนชวนครับ 
(ผมว่าหลังๆไม่ค่อยได้ตอบกระทู้น่า>> สงสารคนตั้งกระทู้)

ผมอยู่เชียงใหม่ครับ
เคยเล่นอยู่สมัยตอนอยู่ ม.3 ครับ อืมม ตอนนั้นคงปี อะไรหว่า น่าจะ 2534 น่ะนะ บ้ามากๆครับ น้าเป็นตำรวจ ก็เล่นของน้าแต่ไปคุยช่องเถื่อนๆ
พอเห็นว่ามี VR ด้วย (สมัยนั้นเรียก VR) ก็ไปสอบ (ถ่ายบัตรประชาชนได้ใบเหลือง ก็เอาใบเหลืองไปสอบเลย) ที่ศูนย์เฝ้าฟังที่ลำปาง
แต่คิดว่าคงสอบไม่ผ่าน เพราะเขาไม่ส่งเอกสารอะไรมาให้เลย ก็เลยเลิกล้มความคิดที่จะเล่นไป นานนนน มาก จนปีนี้ 2553
ก็ทำงานทำการ มีรถขับล่ะ ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาจับ ว.ดำ อีกครั้งหนึ่ง เหตุเพราะชมรมรถที่ขับอยู่ ออกทริปบ่อยๆ ตอนแรกก็ซื้อ ว. สีน้ำเงิน
เรียกว่าวอร์คกี้ ทอร์คกี้ดีกว่า ก็ซื้อมาใช้เวลาออกทริป แต่ข้อเสียคือ มันช่วงสั้นๆครับ ถ้าห่างกันก็รับไม่ได้ล่ะ ทีนี้มันจะเป็นคาราวานยาวๆ
คันหน้า กับคันหลังก็คุยกันไม่รู้เรื่อง ก็เลยคุยกันว่า เอางี้ละกัน ไปสอบเอาคอลไซน์ แล้วเอา ว.ดำ มาใช้กันเลย ก็เลยยกขบวนแก๊ง
ไปสอบที่ลำปางครับ ตอนนี้ก็ได้คอลไซน์กันหมด E22X.. นี่แหละครับ ใช้รีพรีทเตอร์ของจังหวัดหนึ่งคุยกัน ไม่นึกเลยว่าจะสนุกอย่างนี้

แต่บางครั้งเวลาคุยๆไป ก็ยอมรับนะ ว่าไม่ได้มีสาระทั้งหมด ก็คุยเล่นบ้าง แต่ก็ไม่มาก แต่เมื่อใดที่มีคนมาคอนแทค ผมก็หยุดให้เขาใช้ความถี่นะครับ
ก็จะมีสมาชิกบางคนที่เขาเป็น HS.. จะพยายามมาบอกว่า พวก E22 รุ่นน้อง ให้ใช้ความถี่คุยที่มันเป็นเรื่องมีสาระเท่านั้น อะไรทำนองนี้
ผมก็ไม่ได้ตอบกลับนะ แค่คิดในใจว่า ทีพวกท่านคุยกับสมาชิกที่เป็น YL บนเครือข่าย อย่างงู้นอย่างงี้ ไม่เห็นมีใครมาบ่นว่าเป็นเรื่องไร้สาระเลย
พวกผมอยู่ห่างกันข้ามจังหวัด จะใช้คลื่นตรงคงไม่ได้ นานๆคุยที พอเขาได้ยินเป็น E22 ก็มาบอกว่าพวกรุ่นน้องให้ใช้แค่พอดีนะ ไร้สาระอย่ามาคุย
คิดในใจเล่นๆว่า ถ้าผมสอบได้คอลไซน์ตอน ม.3 นู่น ตอนนี้คงเป็นโคตรรุ่นพี่แล้วล่ะมั้ง แล้วผมต้องมาเบ่งกับพวก E22 อย่างนี้หรือเปล่านะ
ผมคิดว่าเครือข่ายเป็นของสาธารณะครับ ไม่จำเป็นต้องมาเบ่งกันหรอก แค่ใช้ให้มันมีมารยาท ก็น่าจะเพียงพอแล้วครับ

เพราะ  เพราะ  เพราะ .......ใจมันรักตั้งแต่เด็กครับ  ;D


จุดเริ่มต้นจากวงจรไมค์ลอย และใช้เครื่องรับวิทยุ fm รับ ทำให้ทราบว่า การติดต่อสื่อสารไร้สายโดยใช้คลื่นวิทยุมันสนุกแบบนี้นี่เอง