ว่าแล้วก็ต่ออีกหน่อยครับ ที่ยากแน่ๆน่ะไม่ใชัขั้นต้นครับแต่เป็นขั้นกลาง สมัยเกือบสิบปีที่แล้วนะครับ ตอนนั้นตำราก็ไม่มีต้องหาเอาเอง ไปหาจากรุ่นพี่ที่เขาเคยสอบบ้างส่งมาทางไปรษณีย์ คนโน้นเรื่องนึง คนนี้เรื่องนึง มารวมๆกัน หาตามหนังสือวิทยุเก่าๆ ร้อยวัตต์บ้าง CQ บ้าง เท่าที่หาได้ เรียกว่าถ้าเจอในถุงกล้วยแขกถ้าเกี่ยวกับเรื่องขั้นกลางละก็จะแกะมาอ่านหมดล่ะ ยิ่งมีเอกสารเยอะยิ่งมีโอกาศผ่านมากว่างั้นเหอะ อ่าน จดจำและทำความเข้าใจมันจนหมดเท่าที่มี เท๊านั้นยังไม่จบ ต้องมาเอาปฏิบัติรหัสมอร์สอีก เรียนคนเดียวฝึกคนเดียวเพราะไม่รู้จักใครจะมาฝึกให้ แรกๆไปเปิดฟังวิทยุคลื่นสั้นที่เขาส่งบีคอนเป็นรหัสมอร์สเพื่อจะได้รู้จักว่าเสียงมันเป็นยังไง เขาก็ส่งแบบไวมาก เกินกว่ามือใหม่จะรับได้แต่ก็พยายามฟังไป ตอนหลังได้เทปฝึกของ อ.จำลอง เชื้อไทยมาฝึกฟัง กว่าจะฝึกจบ รับได้ครบตามแบบฝึกหัดของอาจารย์ก็เป็นเดือน กรอเทปซะเสียงอาจารย์ยานเป็นหนังสติกเลย
สมัยนัน้ม้นไม่มี mp3 นี่เนอะ พอสำเร็จจากสำนักอาจารย์ก็มาเพิ่มความเร็วขึ้นไปให้เหนือกว่าที่เขาจะสอบอีกคราวนี้ดีหน่อยมีคอมพิวเตอร์เข้ามาช่วยเพิ่มสปีดให้ สำเร็จวิชาฟังแล้งก็มาหัดส่งอีก แต่ไม่ยากแล้วแป๊บเดียวก็ส่งได้ กว่าจะได้ไปสอบเกือบปี วันสอบก็เข้ากรุงเทพ ซอยสายลม กรมไปรษณีย์สมัยนั้นสอบแปดโมง ไปถึงตอนเจ็ดโมงได้เจอ อ.จำลองตัวเป็นๆ ครั้งแรกและครั้งเดียวก่อนท่านจะลาโลกนี้ไปเมื่อไม่กี่ปีนี่เอง ทุกครั้งที่จับคันเคาะจะออกอากาศเลยต้องนึกถึงท่านเป็นการไหว้ครูก่อน ออกจากห้องสอบมาแบบมึนๆภาคทษฎี มั่นใจห้าสิบๆ แต่ภาคปฏิตินอนมาแต่กรรมการเริ่มส่งให้ฟังตัวแรก เพราะฝึกมาเยอะความเร็วสูงกว่าที่จะสอบ พอมาเจอความเร็วต่ำๆเลยฟาดซะเรียบ รับครั้งเดียวผ่านหมดไม่มีผิดเลยซักคำ กลับบ้านไปนอนฟังผล เดือนนึงมั้งผลออก ตกทฤษฎีครับ ปฏิบัติผ่าน เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวต่อภาคสอง
