HAMSIAM.COM # NO.1 HAM COMMUNITY OF THAILAND

 เห็นเขาเล่าว่าไม่เหมือนสมัยนี้ เลยอยากฟังประสบการณ์ของพี่ๆครับ :)

จำได้ว่า...

สั่งซื้อใบสมัครและหนังสือตัวอย่างข้อสอบ
ส่งใบสมัครทาง ปณ.
รอคำตอบว่าจะได้คิวสอบรุ่นไหน นานนะ เมื่อก่อนน่าจะมีสอบแค่ในกรุงเทพ
ไปสอบ มี 100 ข้อ เกณฑ์ผ่านที่ 60
รอผลการสอบ
ประกาศผล
ตรวจสอบประวัติอาชญากรรม
เมื่อผลการสอบประวัติผ่าน รอใบประกาศ
ได้ใบประกาศ เอาไปซื้อเครื่อง
ร้านดำเนินการขอนามเรียกขานให้
รอนามเรียกขาน

ตั้งแต่วันสอบ จนได้นามเรียกขาน นาน...จนลืม

กว่าจะหาหนังสือมาอ่าน
อ่านหนังสือเป็นเดือน
กว่าจะเปิดสอบ
สอบผ่านได้ สอบไม่ผ่าน ตกรอสอบใหม่ไม่มีแก้ตัว
สอบประวัติบางคนครึ่งปี ข้าราชการรอพักหนึ่ง
ต้องมีเครื่องที่มี ปท.เป็นของตนเอง
เครื่องมือถือตัวละเหยียบหมื่น
โมบายตัวละหมื่นกลาง
เหนื่อยครับกว่าจะได้คอลซายด์

ซื้อใบสมัครสอบ และก็หาหนังสือมาอ่านสอบ

เดินทางไปสอบแต่ละที่นะำำไำกลบ้านทั้งนั้น

สอบได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ตกเป็นตกผ่านเป็นผ่าน

ผ่านก็มาตรวจสอบประวัติ ถ้าผ่านก็เก็บเงินซื้อเครื่อง

เงินเยอะหน่อยก็ขึ้นเครื่องบินไปซื้อเครื่องที่ต่างประเทศ มาทำเรื่องนำเข้า ทำ Type approve แล้วก็ใบใช้ให้ตัวเอง

แต่ถ้าเงินไม่เยอะก็ซื้อเครื่องในประเทศ Icom 2G ตัวละ 12000 ไม่มีแท่นชาร์ต ซื้อเองต่างหาก

เครื่องโมบายก็ตอนนั้นที่จะได้ TM241 ตัวละ 14000 ร้านร่วมสื่อสารจำหน่ายขณะนั้น

แล้วก็ที่จำได้Motorola MT 1000 ตัวละเกือบสองหมื่น มีการจัดโปรแถม P2E ด้วยในตอนนั้น

ยากตอนที่อ่านหนังสือสอบเอง ยากตอนที่เก็บเงินซื้อเครื่อง แต่พอเข้ามาจริงๆก็ลืมความยากครับมีแต่ความภูิมิใจ

นานจนลืมไปแล้วครับ จำได้แค่ว่าขั้นตอนมันเยอะมาก กว่าจะได้คอลซายน์มา QSO. นานแสนนาน 8) 8) 8)

ข้อสอบกลาง 1000 ข้อ เอามาอ่านครับ ข้อสอบมี 10 ชุด มีหลายวิชาด้วย ไม่รู้ตัวเองจะได้ชุดไหน
การไปสอบ ก็เหมือน ๆ สอบในห้องเรียน จัดให้โรงเรียนใด โรงเรียนหนึ่งเป็นสถานที่สอบ มีคนคุมห้องสอบ
สอบในวันนั้น อาจจะมี 2 รอบ อา่จจะเป็นรอบเช้า และรอบบ่าย ตอนผมสอบที่ เทคโนไทยเยอรมัน ที่ขอนแก่น แต่ตอนนี้
เป็นมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ไปแล้ว สอบผ่านก็ต้องรอตรวจสอบประวัติครับ ถึงจะออกไปประกาศได้
รอใบประกาศออก ก็นานนะ ไม่ใช่จะ 6 เดือนโน่นเหรอ ถ้าได้ ก็เอาใบประกาศไปขอซื้อเครื่องและขอนามเรียกขานใน คราวเดียวกันได้ แต่ถ้ายังไม่มีเงินซื้อเครื่อง ก็ขอนามเรียกขานไปก่อน ร้านวิทยุ เขาเอาเครื่องที่ร้านไปขอนามเรียกขานให้ ครับ
ยากพอสมควร สมัยก่อน แต่สมัยนี้ อบรมและสอบวันเดียว ติวให้ด้วย บอกด้วยว่าขอไหนข้อสอบ จบ เลย รอไม่นานด้วยครับ

เอามาแชร์กันให้ทราบครับ ถามมาเราก็ตอบไป ครับ

นานจนลืมจริงๆครับ เผลอๆเกือบปี

สมัยผมสอบ จำได้แม่น เพราะเป็นรุ่น 50 รุ่นสุดท้ายที่เปิดสอบครับ ก่อนจะหยุดไป 3 ปีแล้วมาจัดอบรมและสอบ

ผมอยู่ร้อยเอ็ดครับ ซื้อใบสมัคร เดินทางไปศูนย์ตรวจสอบเฝ้าฟังขอนแก่นในตอนนั้นเพื่อซื้อใบสมัครสอบใบละ 70 บาท

จากนั้นสมัครสอบและส่งหลักฐานผ่านทางไปรษณีย์ รอไม่กี่วันเจ้าหน้าที่ก็ส่งบัตรประจำตัวสอบกลับมาให้ รอวันไปสอบครับ

เนื่องจากตัวเองเป็นเด็กช่างอยู่แล้วครับ คือเรียนที่วิทยาลัยการอาชีพโพนทอง ก็พอมีพื้นฐานเรื่องไฟฟ้า-อิเล็กทรอนิกส์อยู่แล้ว

ก็ติวเรื่องกฎหมายเพิ่มกันนิดหน่อยครับ พอถึงวันสอบเป็นวันอาทิตย์ครับ ต้องเดินทางจากโพนทอง ร้อยเอ็ด ไปสอบที่

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนอแก่น ก็ออกเดินทาง 7 โมงเช้า ไปถึง 9 โมง เกือบไม่ได้เข้าสอบ

เพราะคนที่สมัครสอบผ่านทางไปรษณีย์เขาให้สอบก่อนครับ  ก็ใช้เวลาทำข้อสอบประมาณ 1 ชั่วโมงก็เสร็จ จากนั้นรอฟังผลครับ

มีใบรับรองว่าเราสอบผ่าน (จำชื่อไม่ได้) จากนั้นก็ไปขอคอลล์ซายน์ได้เลย สมัยผมไม่ต้องมีเครื่องครับ ให้ร้านที่ร้อยเอ็ดจัดการให้ครับ

ผมสอบ ม.ราม หัวหมาก รุ่น 11 ของประเทศไทยครับ
เกือบปีกว่าจะได้ใบประกาศ
ต้องผ่านการพิมพ์ลายนิ้วมือเพื่อตรวจสอบประวัติอาชญากรรม ถ้าไม่ได้มาแสดงก็จะช้าไปอีก
แต่ยังไม่ได้คอนซายน์ ต้องซื้อเครื่องก่อนจึงจะได้
ยิ่งตอนนั้น 20 กว่าปีที่แล้ว เรายังเรียนอยู่ ไม่มีตัง ต้องขอพ่อแม่ ถึงจะได้คอนซายน์

เล่าแล้วมันกลายเป็นตำนานเลยครับ

อายุอย่างต่ำต้อง 15 ปี
ใครอยู่ต่างจังหวัดต้องมาสอบที่ กทม. ที่เดียวเพราะยังไม่ขยายเขต
ข้อสอบกลาง 1000 ข้อ เลือกออก 100 ข้อ 60% ผ่าน
สอบเสร็จรอประกาศผล 6 เดือน สอบประวัติ 6 เดือน
เวลาจะขอ CallSign ต้องซื้อเครื่องมี ปท. ก่อน
รอ Call Sign อีก 3 เดือน
แรกๆ ให้ใช้ 10 ช่อง ใน กทม. เบียดๆกันหน่อย ตจว. ค่อยโล่ง
การเปิดแบนด์และกำลังส่งเกิน เป็นเรื่องที่น่ากลัว
พกไปไหนๆ ตร.จ้องตาเป็นมัน
แต่ใครมีใบอนุญาต พกเที่ยว "โคตรเท่ห์"

เอาตอนรุ่นที่ 11 ประมาณปี 33 ได้ ไม่มีสอบภูมิภาค เข้า กทม อย่างเดียว สอบที่รามสอง ก็ดูตารางสอบวันไหน แล้วไปซื้อใบสมัครซึ่งจะขายคู่กับตำราข้อสอบมาด้วย มีข้อสอบน่าจะพันข้อได้ เอามาท่องจำจนหมดทุกข้อเขาเลือกมาร้อยนึงถูกหกสิบผ่าน ข้อสอบออกตามตำราเป๊ะ ตำราพิมพ์ผิดยังไง ข้อสอบก็พิมพ์ผิดตามนั้น ;D  สอบเสร็จแล้วเดือนนึงรู้ผล แต่ถ้ามีร้านค้าส่งรายการเครื่องวิทยุมาให้ที่บ้านก่อนละก็มั่นใจได้เลย ท่านผ่านแล้วเพราะร้านเขาไปดูมาก่อนประกาศ ทีนี้ก็รอใบประกาศส่งมาถึงบ้านช่วงนี้ก็เก็บเงินค่าเครื่องที่หมายตาไว้ได้เลย พอใบมาก็ไปที่ร้านให้เขาจัดเครื่องพร้อมนามเรียกขานให้ นั่งรอสักสามเดือนนามเรียกขานออกก็จ่ายตังค์เอาเครื่องมาท่องยุทธภพได้เลย ทั้งหมดนี่ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย เพียงแต่มันใช้เวลานานเพราะขั้นตอนมันยุ่งยากกว่าปัจจุบันแต่เราก็ไม่ได้ไปทำเอง แค่นั่งรอเท่านั้น แต่ตอนนั้นใจมันร้อนอยากออกอากาศแทบรอไม่ไหวแล้ว ;D ;D ;D

ที่พูดๆๆมาแก่กันทั้งนั้น ;D

นั่งสอบข้างๆกันป่าวเนี่ย  :D

                - ข้อสอบ 100 ข้อ เน้นไปที่ความรู้ด้านไฟฟ้าเพียบเลย (ใครมาทางสายช่างก็ดี ใครมาทางสายศิลป์แบบเราล่ะ อึ้ง !!!)
                - สอบเสร็จ ต้องเอาชื่อไปตรวจสอบกับ กองทะเบียน สนง.ตำรวจแห่งชาติอีก (รอนานโคตร... :D)
                - ชื่อตรวจผ่านแล้ว แต่เครื่องวิทยุคมนาคมก็ไม่มีขาย (สมัยก่อน ร้านค้าห้ามสำรองเครื่องวิทยุคมนาคมไว้จำหน่าย) ต้องสั่งจองล่วงหน้า หรือก็บินไปซื้อเครื่องที่ ตปท.เป็นคณะเลย
               
                - ถูกต้องแล้วที่เพื่อนด้านบนบอกมา จังหวัดไหน ยังไม่มีสมาคมวิทยุเป็นของตัวเอง ไม่มีสิทธิ์จัดสอบด้วย แถมต้องมีอายุ 15 ปีขึ้นไปเท่านั้น               

กระทู้สำรวจอายุแน่นอน

ว่าแล้วก็ต่ออีกหน่อยครับ ที่ยากแน่ๆน่ะไม่ใชัขั้นต้นครับแต่เป็นขั้นกลาง สมัยเกือบสิบปีที่แล้วนะครับ ตอนนั้นตำราก็ไม่มีต้องหาเอาเอง ไปหาจากรุ่นพี่ที่เขาเคยสอบบ้างส่งมาทางไปรษณีย์ คนโน้นเรื่องนึง คนนี้เรื่องนึง มารวมๆกัน หาตามหนังสือวิทยุเก่าๆ ร้อยวัตต์บ้าง CQ บ้าง เท่าที่หาได้ เรียกว่าถ้าเจอในถุงกล้วยแขกถ้าเกี่ยวกับเรื่องขั้นกลางละก็จะแกะมาอ่านหมดล่ะ ยิ่งมีเอกสารเยอะยิ่งมีโอกาศผ่านมากว่างั้นเหอะ อ่าน จดจำและทำความเข้าใจมันจนหมดเท่าที่มี  เท๊านั้นยังไม่จบ ต้องมาเอาปฏิบัติรหัสมอร์สอีก เรียนคนเดียวฝึกคนเดียวเพราะไม่รู้จักใครจะมาฝึกให้ แรกๆไปเปิดฟังวิทยุคลื่นสั้นที่เขาส่งบีคอนเป็นรหัสมอร์สเพื่อจะได้รู้จักว่าเสียงมันเป็นยังไง เขาก็ส่งแบบไวมาก เกินกว่ามือใหม่จะรับได้แต่ก็พยายามฟังไป ตอนหลังได้เทปฝึกของ อ.จำลอง เชื้อไทยมาฝึกฟัง กว่าจะฝึกจบ รับได้ครบตามแบบฝึกหัดของอาจารย์ก็เป็นเดือน กรอเทปซะเสียงอาจารย์ยานเป็นหนังสติกเลย ;D สมัยนัน้ม้นไม่มี mp3 นี่เนอะ พอสำเร็จจากสำนักอาจารย์ก็มาเพิ่มความเร็วขึ้นไปให้เหนือกว่าที่เขาจะสอบอีกคราวนี้ดีหน่อยมีคอมพิวเตอร์เข้ามาช่วยเพิ่มสปีดให้ สำเร็จวิชาฟังแล้งก็มาหัดส่งอีก แต่ไม่ยากแล้วแป๊บเดียวก็ส่งได้ กว่าจะได้ไปสอบเกือบปี วันสอบก็เข้ากรุงเทพ ซอยสายลม กรมไปรษณีย์สมัยนั้นสอบแปดโมง ไปถึงตอนเจ็ดโมงได้เจอ อ.จำลองตัวเป็นๆ ครั้งแรกและครั้งเดียวก่อนท่านจะลาโลกนี้ไปเมื่อไม่กี่ปีนี่เอง ทุกครั้งที่จับคันเคาะจะออกอากาศเลยต้องนึกถึงท่านเป็นการไหว้ครูก่อน ออกจากห้องสอบมาแบบมึนๆภาคทษฎี มั่นใจห้าสิบๆ แต่ภาคปฏิตินอนมาแต่กรรมการเริ่มส่งให้ฟังตัวแรก เพราะฝึกมาเยอะความเร็วสูงกว่าที่จะสอบ พอมาเจอความเร็วต่ำๆเลยฟาดซะเรียบ รับครั้งเดียวผ่านหมดไม่มีผิดเลยซักคำ กลับบ้านไปนอนฟังผล เดือนนึงมั้งผลออก ตกทฤษฎีครับ ปฏิบัติผ่าน เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวต่อภาคสอง

กินของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลัง   ;D :D :D

            ไม่เป็นไรสำรวจอายุก็ยอม   กว่าจะใด้มารอนานมาก สอบครึ่งเดียวต้องไม่ไห้พลาด ส่วนคำตอบเป็นเช่นเดียวกันกับท่านดัานบน
                                                                                                                                                     HS3LDY ครับ(แก่แล้วนะนี้)

แสดงว่าสมัยนู้น กรม ปณ. เิปิดกว้างมาก เพราะ "มนุษย์ต่างดาว" ยังได้สอบเรย อิ อิ  ;D

 ผมเริ่มมาจากcb30และcb27เม็กก่อนครับประมาณปี 37หลังจากนั้นไม่นานก็ถูกกวาดล้างด้วยกฎหมายห้ามตั้งสถานีบ้านเลยเซ็ง
ต่อมามีรุ่นพี่แนะนำและตามข่าวจากหนังสือเกี่ยวกับวิทยุเลยไปสอบ ตอนนั้นเรียนหนังสืออยู่ม.4 ตัดผมทรงนักเรียนบอกคำเดียวเลยว่า
ไม่มีเงิน(จนครับ) ค่าสอบ ต้องเจียดจากค่าขนมที่น้อยนิด หนังสือแนวข้อสอบ1000 ข้อ ก็ไม่มีปัญญาซื้อ ต้องไปขอยืมเขามาอ่าน
ถึงเวลาสอบก็เดินทางไปเอง (ที่บ้านไม่หนับหนุนไม่เข้าใจว่าไปสอบแล้ว ได้อะไร) ตอนไปสอบหันซ้ายแลขวามีแต่เราตัดผมทรงนักเรียน
คนอื่นอายุวัยทำงานขับรถมาเองมีกองเชียร์มีหน่วยเสบียง (เริ่มปอดๆ) คนสอบทั้งหมดเกือบ500 หลังประกาศผลผ่านสองร้อยปลายๆ
ลุ้นแทบแย่ สอบผ่านแล้วต้องรอตรวจประวัติอีก 3 เดือน พระเจ้าจอร์จนานมากๆๆๆในความรู้สึก (บ่น) ในตอนนั้นระเบียบว่าด้วยการขอ
นามเรียกขานหรือการขอคอลซายน์ต้องมีวิทยุที่ถูกต้องตามกฏหมายก่อนถึงขอคอลซายน์ได้  ลำบากอีกแล้วเราจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อวิทยุ
ไหนจะค่าธรรมเนียมต่างๆอีก บานเบอะ ผมสอบได้ตอนปี 40 แต่กว่าจะมีความพร้อมในการซื้อเครื่อง
เพื่อให้ได้คอลซายน์ใช้เวลา 6 ปี (ได้คอลซายน์ปี 46) ของผมยังถือว่ายุคกลางๆครับ มีอีกเยอะพิมพ์ไม่หมดครับ แต่ก็ภูมิใจที่ได้เป็น ham

ผมสอบได้ รุ่นที่ 28 ปี 2540 สอบที่วิทยาลัยเทคนิคสมุทรปราการ ครับ  ภูมิใจครับ  ;D ;D ;D

สมัยนั้น สอบได้แต่ไม่มีปัญญาซื้อวิทยุ

                    ปกติผมสือสารทางจิตเห็นมนุษย์โลกใช้วิทยุสือสารกันก็เลยปลอมตัวมาครับเพราะว่าเท่ดี...เอิ้กๆๆๆๆๆ

มั่ง ๆๆ  

สอบที่ ร.ร. นารีนุกุล  อุบลราชธานี  ราว ๆ ปี 39-40 ตอนนั้น เรียน ปวส. ที่เทคนิคอุบลฯ ฝั่งตรงข้าม  เรียนอิเล็คทรอนิกส์ สาขาวิชาเทคนิคระบบสื่อสาร ก่อนจะมาเปลี่ยนเป็น โทรคมนาคมในปัจจุบัน  ตอนนั้น อายุ 19 เรียน ปวส.1 ชวนเพื่อน ๆ ไป ไม่มีใครไปสอบ ไปซื้อใบสมัครสอบที่ร้านวีอาร์อุบล(ตรงข้ามตลาดน้อย)  แล้วก็เอาไปยื่นที่ร้านเลย ค่าสมัครตอนนั้นร้านคิด 200 บาท ถึงวันก็ไปสอบก็ อึ่ง ๆ อยู่เหมือนกัน เห็นรถยนต์ที่พาเพื่อน ๆ มาสอบ ติดสายอากาศกันเป็นกุ้งเลย แต่เราก็มั่นใจ เพราะเป็นวิชาพื้นฐานที่เรียนและได้อ่านกฏหมายมาเยอะพอสมควร สอบเสร็จ ประมาณ 4 -5 เดือน ก็มีใบประกาศมาที่บ้าน ก่อนใบประกาศจะมาถึงผู้ใหญ่บ้านมาถามว่า ไปทำอะไรไว้ ทางอำเภอถึงเรียกไปถามว่าเราเป็นใคร  55555  

   ตอนที่ได้ใบประกาศนั้นเรียนอยู่ ปวส.2 แล้ว หาเงินได้มา 5,000  บาท ไม่พอ เพราะเครื่อง  Spender 541T ราคา 6,900 บาท ต้องไปขอแม่อีก 2000 บาท ถึงจะได้เครื่อง  สั่งซื้อทางไปรษณีย์ ส่งเครื่องมาแล้วถือเครื่องไปที่ศูนย์ฯเฝ้าฟังอุบลราชธานี ถือเครื่องพร้อมใบเสร็จรับเงินซื้อเครื่องไป  จ่ายเงินอีก 500 บาท ได้นามเรียกขานเลย ก่อนกลับเหลือเงินอยู่ 1000 เลบเลี้ยวรถไปขอตั้งสถานีที่บ้านอีกทีเดียวเลย  รวม ๆ ก็ 1 ปี กับ 6 เดือน ที่จะได้นามเรียกขาน

   ตอนนี้มาทำงานต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้ออกอากาศแล้ว  แต่ก็มีติดรถตลอด เอาไวุ้คุยระหว่างเดินทาง หรือแจ้งเหตุ

ปล.  คิดถึง HS3IPA , HS3LQH , HS3KZW , HS3JQJ ,HS3JPP   by  HS3LJM

เห็นด้วยครับ สอบผมว่าโครตง่าย อ่านในเล่มก็ไปสอบได้แล้ว สอบไม่ได้คือไม่อ่านไม่เตรียมตัวซะมากกว่า กะไปกามั่วๆๆ หวังฟลุ๊คแล้วมาบอกว่าข้อสอบยาก ส่วนที่ยากหน่อยก็ส่วนที่เป็นไฟฟ้า คำนวณนิดหน่อย คอลซาย พรีฟิก ท่องไว้รอได้เลยยังก็ออกของตาย ตรวจสอบประวัติก็ไม่น่ามีปัญหาอยุ่แล้ว แต่หาเงินมาซื้อเครื่องนี้ยังโครตยากกว่าเลย

ผมไปซื้อใบสมัครที่ร้านโซน 26 แถวสามแยกพระประแดงครับ  นั่งรถเมล์ไปที่กรมไปรษณีย์ เดินเข้าไปตรงกองวิทยุคมนาคม ตึกเล็กด้านใน (ขณะนั้น) เตรียมหลักฐานเอกสารต่างๆ พร้อมจ่ายเงิน จำไม่ได้เท่าไหร่ บัตรสีเหลืองๆ พร้อมติดรูป หมายเลข 18118 สอบเดือน พ.ย.40 ที่วิทยาลัยเทคนิคสมุทรปราการ คนเข้าสอบร่วม 500 กว่าคนได้ รอประมาณเกือบ 3 เดือนกว่าผลสอบจะออก พอผลสอบออก ก็มีรุ่นพี่พวกๆ hs1 hs0 โทรศัพท์มาที่บ้านว่าสอบได้ ยังไม่เชื่อ ไปหาซื้อหนังสือ hamnew อะไรสักอย่างอะครับ จำไม่ได้ ราคา 50 บาท ด้านหลังจะมีประกาศรายชื่อที่สอบได้อะครับ  ปรากฎว่ามี ผมดีใจมากครับ แต่ไม่มีตังค์ซื้อเครื่องสิครับ ยืนมองตู้กระจกที่ร้าน zone 26 ไม่มีงบซื้อ รอตั้งนานกว่าจะได้ซื้อเครื่อง 2gxet-t แพงมาก แต่กว่าจะสอบมาได้ก็อ่านหนังสือ ตำรา หลายเดือนอยู่เหมือนกัน ก็ใฝ่ฝันอยากจะมีไว้ใช้ให้ถูกต้องตามกฎหมายอะครับ  ;D ;D ขอบคุณครับ

5555 ม.ราม หัวหมาก ตึกNB10ชั้นเดียว ร้อนๆด้วยอ๊ะป่าวครับ โห...เก๊า เก่านะครับ อิอิ ผมก็ที่นี่แหละครับสอบปี35 ตอนนั้นซื้อใบสมัครพร้อมคู่มือเล่มเขียวๆ200บาท เจอข้อสอบไฟฟ้าเข้าไป หนอยแน่ะเรากำลังเรียนช่างพอดี แต่ช่างยนต์นะครับ งงอยู่พักนึง นั่งนึกในคู่มือตั้งนานแหมก็ในเล่มมีตั้ง1000ข้อ นึกจนเกือบหลับ สอบเสร็จผ่านไม่ผ่านไม่รู้ ทำงานพิเศษอย่างเดียวเลยเลิกเรียนก็หาทำงาน ผลสอบออกเดือนนึงมั้งถึงแจ้งมา พอสอบผ่านรอเช็คประวัติอีกเกือบ6เดือน 5555555555 YAESU FT-415ราคา8500บาทที่รัก เราจะได้ครองคู่กันแล้ว พอประวัติผ่าน อั๋ย ย่ะเงินเก็บไม่พอ มีเกินครึ่งมาหน่อยนึงโชคดีที่เฮียที่ร้านบอก มาทำเรื่องขอคอลซายก่อน กว่าจะได้คอลซายก็3เดือน เงินที่เหลือผ่อนเอา อิอิ พอดีเลย3เดือนได้คอลซาย+ผ่อนหมด เหน็บเอวไปมหา-ลัย เท่มิใช่น้อยๆ กริ๊ว กริ๊ว แต่ขนาดมีเสื้อคลุมยังโดนเรียกตรวจอยู่บ่อยๆ  กว่าจะได้มาลำบากยากเย็น แต่ก็ภูมิใจ๊ ภูมิใจครับ

29 สิงหา ปี36 NB10 รามคำแหงจำได้แม่น(คาดว่ารามรุ่นสุดท้าย)แหม...
กว่าจะได้นามเรียกขานก็แค่ปี 37                             ขอบคุณครับ

ของผมได้มาง่ายนะซื้อใบสมัครสอบทางไปรษณีย์ได้หนังสือข้อสอบกลางเล่มสีส้มได้มาก็อ่านสะ 2-3 หน้าแล้วก็เอามาหนุนหัวแทนหมอนอิอิอิ  แล้วก็ไปสอบที่ลำปางเราก็คิดว่าเราเรียนอิเล็กฯมาน่าจะพอใหวน่ากลายเป็นว่าชุดข้อสอบที่ได้มีข้อสอบไฟฟ้าแค่ไม่ถึง 5 ข้อที่เหลือจำไม่ได้เลยเราก็เลยใช้การสอบขั้นเทพกามั่วเลยครับข้อสอบ 100 ข้อ ทำแค่ 10 นาทีก็ออกจากห้องสอบเลยอีก 1 เดือนต่อมาผลสอบออกแจ้งว่าสอบผ่านครับ  จากนั้นก็รออีก 1 เดือนใบประกาศออก ครับช่วงนั้นไม่มีเงินซื้อเครื่องก็รอไประยะนึงขอเงินพ่อได้ก็ไปให้ร้านดำเนินการขอนามเรียกขานให้พร้อมซื้อเครื่อง IC-2GE ราคาเบาะมีเครื่องเสายางรางถ่าน 6 ก้อนก็แค่ 8,500 บาท เอง แล้วก็นั่งรอนามเรียกขาน ตั้งแต่วันสอบถึงวันได้รับบัตรพนักงานไม่ถึงปีครับ  สอบมีนาคมได้รับบัตรพนักงาน ธันวาคมครับ ทุกวันนี้ก็ยังรักวงการอยู่แม้ไม่ค่อยได้ออกอากาศแล้ว

เขต3ตอนนี้hs3xหมดแล้วกำลังhs3y ผมเขต2 hs2xผ่านมา 15ปีแล้วครับ

ผมสอบรุ่น 13 เดือนพฤษภาคม ปี 34 ที่รามครับ จำได้แม่นเพราะเกิด พฤษภาทมิฬ พอดีครับ ต้องรอลุ้นว่าจะได้สอบหรือปล่าวแต่ก็โลงอกครับ  ได้ไปสอบ ตอนนั้นผมสมัครผ่าน 100 วัตต์ของคุณธิดา  จัดการสมัครให้ อ่านแค่เล่มแดงเล่มเดียวครับพอผ่านต้องไปรับใบประกาศที่กรมไปรษณีย์เองที่โรงอาหารหลังเก่าตอนนี้รื้อไปแล้ว  แต่กว่าจะได้ นามเรียกขานนี่ซีครับ ต้อง รอๆๆๆ นานมาก ผมเลยตั้งฉายารุ่นเอาเองว่ารุ่น พฤษภาทมิฬ...

พฤษภาทมิฬ  มันเกิดตอนปี 2535 ไม่ใช่หรอครับ

HS3IPA  กับ HS3KZW สมัยผมสอบได้คอลล์ซายน์ใหม่ ๆ สนทนากันบ่อย ๆ ครับ อายบอลล์กันก็หลายหน

ตั้งแต่ผมจากบ้านมา ปี 2548 กลับไปบ้านทีไร ก็ไม่มีใครคุยกันเลย ถามคนใกล้ ๆ ก็บอกหายหมดแล้ว.... ตอนนี้ก็คงเงียบเหมือนเดิมครับ  ;D ;D

ได้คอลซายมาหมาดๆ หิ้วเครื่องพร้อมเลคกูเลตบวกคอลซาย ออกจากร้อนสดๆร้อนๆ กลับมาถึงบ้านเสียบไฟเปิดเครื่องนั่งมองมันอย่างมีความสุขแต่ยังไม่ได้ออกอากาศ สัก 20 นาที เสียงดังเปรี๊ย ควันขึ้น FT 415 ฉุยๆ เร็กกูเลตทะลุครับ 24 โวลต์เข้า 415 ผมเต็มๆเลยซ่อมอีกปีนึงก็ยังใช้งานไม่ได้ปรกติ เซ็งเลยวันแรกของการเป็นนักวิทยุสมัครเล่นของผม  ;D ;D ;D

 :o :oผมอ่านจากทุกกระทู้แล้วแสดงว่าสมัยนั้นใครที่จะเป็นนักวิทยุสมัคเล่นได้นี่ต้องไม่ธรรมดาเลยใช่เปล่าครับ  :D

ขอเล่ามั่ง ผมสอบที่อุตรดิตถ์ วันที่26 มิถุนายน 2537 ที่โรงเรียนอุตรดิตถ์ดรุณี หรือ อ.ณ ครับ มีเจ้านายเป็นนักวิทยุ
เจ้านายสนับสนุน ให้ยืมหนังสือมาอ่าน ผมไม่มีความรู้เรื่องไฟฟ้าสักอย่าง อ่านอย่างเดียวประมาณ2เดือน
สรุปผมสอบผ่าน ใบประกาศผมออกมา วันที่ 14 กันยายน 2537 ไปรับใบประกาศ ไปขอคอลซาย
เค้าให้ซื้อเครื่องก่อนไม่มีตัง (หมื่นกว่า)เลยเลิกคิด ผ่านไป 17ปี และได้มาอยู่ในเว็ปนี้ เลยไปขอคอลซาย
ซื้อเครื่อง 9012 ครับ ;D ;D   

เลยได้ E22 YVM ครับ

 
;D ;D ;D
นานมากจำ บ่ ได้

รู้แค่ว่าได้รับใบประกาศ  22 พ.ย. 2539 แต่ไม่มีเงินซื้อเครื่อง  หยุดเท่านั้นครับ

และพึ่งมีเงินซื้อเครื่องและขอ Callsign เมื่อปีที่แล้ว  :D :D :D

HS3XHX

เหมือนทุกท่าน เลย สอบปี ๓๔ สอบประวัติ เก็บตังค์ ซื้อเครื่องปี ๓๕ C160 200 ช่องรุ่นแรกเลย แต่มีสิ่งหนึ่งคือ ภูมิใจในการเป็น นักวิทยุฯ เป็นสมาชิกชมรม สุขาภิบาล ๑๔๔.๓๗๕  จนถึงปัจจุบัน  กิจกรรมประจำทุกปีคือ ทำบุญ ๙ วัด ไม่เลือกวัดนะครับ

นึกถึงความหลังสมัยเป็นหนุ่มน้อยท่องยุทธภพ ;D
มาถึงวันนี้ยังคิดว่า เราผ่านจุดที่ยากลำบากนั้นมาได้อย่างไรหว่า
มีให้เล่นแค่ไม่กี่ช่อง ก็ไปแอบเล่น14X.XXX ตั้งคอยซายน์เอง
เมื่อได้คอนซายน์ค่อยกล้าเล่นหน่อย พกอวดตำรวจเฉยเลย
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อได้ใบอนุญาต+คอนซายน์ใหม่ ไปเที่ยวเชียงใหม่
โดนตำรวจเรียกตรวจ โดนตำรวจรุมตั้งสิบกว่าคน ตรวจทั้งเครื่อง FT-415 ตรวจทั้งบัตรพนักงาน ตรวจทั้งใบอนุญาต สุดท้ายเห็นว่ามีครบ และออกนอกย่านไม่ได้ก็เลยไปกันหมดเลย ปล่อยให้เรายืนเหงาอยู่คนเดียว ชาวบ้านเขาก็มาถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกได้แค่ว่า ตำรวจมาถามว่าจะไปใหน แค่นั้น
เราก็นึกในใจ FT-415 มันปิด-เปิดแบนด์หน้าเครื่องได้ ทำไมตำรวจหาไม่เจอ 555+++
คิดถึงตอนนั้น ยังขำไม่หาย เป็นประสบการณ์ที่โดนตรวจครั้งแรกในชีวิต ;D

โลกเปลี่ยนแปลง  เวลาเปลี่ยนไป  ทัศนคติ  การดำเนินชีวิต  หลายสิ่งหลายอย่างย่อยเปลี่ยนไปตามกาล  เก็บไวในความทรงจำ  ว่าครั้งหนึ่งเคยสอบที่ซอยสายลม  เคยต้องมีสมาชิกหรือชมรม  สังกัดและต้องซื้อเครื่องก่อนค่อยขอนามเรียกขานได้

มาบรรบายถึงอดีตชาติกัน
ผมสอบรุ่นที่ 12 รามคำแหง
ด้วยความอยากเป็นนักวิทยุสมัครเล่น เห็นพี่ ๆ ข้างบ้านเค้าเล่นกัน บอกว่ารักในกิจการวิทยุสมัครเล่นมา มีความไฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก
พอมีข่าวมีการเปิดรับสมัครสมัยนั้น พอจำความได้ไปหาซื้อใบสมัครที่ ม.รามคำแหง
กลับมาอ่านหนังสือเหมือนสอบเข้ามหาลัยเลย
สอบแล้วกว่าผลจำออก 3-4 เดือน ต้องรอใบประกาศอีกเกือบปี
พอใบประกาศออกเหมือนได้รางวัลที่หนึ่งในชีวิต ไปหาซื้อวิทยุเพื่ออยากจะคุยกับเพื่อน ๆ ให้สมความตั้งใจ
ผมไปได้ที่ร้านแถว ๆ สุขุมวิท 101/1 สมัยนั้นผมอยู่สมุทรสาคร หาซื้อได้ในราคา 16,900 บาท C-150 เครื่องแรกในวงการวิทยุสมัครเล่น
คืนแรกที่ได้ครอบครองวิทยุแต่กลับไม่สามารถคุยได้ กรมไปรษณีย์ในขณะนั้นได้ประกาศขยายช่องความถี่จาก 40 ช่องเป็น 80 ช่อง
เอาวิทยุมานอนกอดอยู่ประมาณ 11 เดือน ถึงได้นามเรียกขาน และสามารถคุยกับเพื่อน ๆ ได้ การต่อสู้ในช่องความถี่สมัยนั้นดุมาก อย่างให้บรรยายเลย


ภูมิใจที่ได้เป็นนักวิทยุสมัครเล่นไทย

2534   เล่นวถ.  เพื่อนชวนไปสอบนักสมัครเล่นที่โคราช ไปกัน5คนนั่งรถไฟจากสุรินทร์ตั้งแต่ตี4-5  ผลสอบผ่านทุกคนครับ    แต่ทุกคนก็ไม่มีเงินซื้อเครื่อง   :(   :(
2535   ยังเล่นวถ.        +  โชคดีที่มีพี่ที่ทำงานการไฟฟ้า แต่พี่เค้ายังไม่สอบสมัครเล่น.แต่ต้องการซื้อเครื่อง(มีปท.).................. แต่แกบอกว่าให้เอาตัวปท.ของแกไปขอนามเรียกขานก่อน  ถ้าของผลสอบพี่เค้าสอบผ่านค่อยโอนเครื่องกลับ
**ก็เอาตัวปท.ของพี่เค้าเวียนเทียนขอ Callsign จนได้ครบทั้ง 5 คน

2536   เป็นนักวิทยุสมัครเล่นเกือบเต็มตัว (มีบัตร มีใบอนุญาต แต่เครื่องเถื่อน  :(   )
2537   เป็นนักวิทยุสมัครเล่นเกือบเต็มตัว 100%( เครื่องแรกที่ซื้อก็ ALINCO DJ-16Z  ใหม่ๆแกะกล่อง3999 บาท...ชอบรุ่นนี้มานานแล้วสั่งงานแบบกดหน้าเครื่องก็ได้  + กดด้านบนแบบIC-2G ก็ได้ ตอนนี้ก็ยังอยู่)
2540    บัตรหาย  ยังไม่ได้ทำใหม่จนถึงทุกวันนี้  :(

My Callsign : HS3F_ _

เรื่องยากเย็นคงไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องนานนี่สิเอาเรื่อง ตั้งใจจะสอบตั้งแต่รุ่น 7 แต่ไม่ทันเค้าสอบกันไปก่อน เลยได้มาสอบและสอบได้ในรุ่น 8 ก็คล้ายๆกับสมาชิกท่านอื่นที่เล่ามา ข้อสอบเปิด 1000 ข้อ สุ่มมา 100 ข้อ แต่ละชุดมีทุกหมวดวิชา สอบเสร็จต้องรอผลสอบ ทราบผลสอบต้องรอตรวจประวัติ(ใครเป็นข้าราชการข้ามขั้นตอนนี้เลย) ประวัติผ่านก็รอเครื่องมา(จองตั้งแต่ทราบผลสอบ)  เครื่องมาแล้วก็มารอรับนามเรียกขาน(ส่วนใหญ่ทางร้านยื่นให้)  ได้นามเรียกขานมาก็เอาไปเท่ก้นได้เลยครับ แจ้งเปิดสถานีกับศูนย์สายลมกันสบายใจไป ส่วนใหญ่เค้าก็เป็นกันประมาณนี้  :D
แต่สำหรับผมมันไม่ยังงั้นนะสิ ผมยังต้องมารอสถานีควบคุมข่ายตามภูมิลำเนาตั้งสถานีก่อนถึงจะขอนามเรียกขานได้ ตอนนั้นทะเบียนบ้านอยู่ที่บุรีรัมย์ สอบถามเพื่อนสมาชิกในพื้นที่เค้าบอกว่า "ต้องรอกันอีกเป็นปีเพราะกำลังดำเนินการอยู่" เอ้ารอก็รอ เพื่อนๆที่เค้าย้ายทะเบียนบ้านเข้ากรุงเทพฯ เค้าก็เริ่มได้นามเรียกขานกันเป็นแถว ผ่านไปเป็นปี ในที่สุดสถานีควบคุมข่ายของจังหวัดบุรีรัมย์ก็เปิดดำเนินการ ผมก็แจ้งให้ทางร้านยื่นเรื่องขอนามเรียกขานทันที ในที่สุดก็ได้นามเรียกขานซะที เฮ้อ..นอนกอดเครื่องโดยไม่มีนามเรียกขานอยู่เป็นปีๆ  ;D

ผมสอบเมื่อปี2538 สนามสอบลพบุรี วันที่ 22 พฤษจิกายน 2538 เตรียมตัวอ่านหนังสือมาครึ่งปีไปซื้อใบสมัคร ที่สายลม กรมไปรษณีย์โทรเลขสมัยนั้นนั่งรถเมล์ไปแล้วเดินเข้าไป คนสอบเยอะมาก สมัยนั้นใครไม่อ่านหนังสือมาก่อนบอกได้เลยไม่มีทางจะสอบได้ สอบแล้วรอผลสอบ ผมจำไม่ได้ว่าสมัยนั้นมีหนังสืออะไรประกาศผลสอบให้ทราบก่อน แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะโทรมาบอกผลอีกที แล้วรอส่งใบประกาศมาที่ทำงานจนลืมไปเลยว่าใช้เวลาเท่าไร

สมัยนั้นเฉลี่ยแล้วก็ยี่สิบกว่าปีแล้วซิครับผ :oผมยังแค่7-8ขวบเอง แต่จำได้ว่าเห็นใครพกวิทยุนึ่เท่ห์มากๆยิรงมีตุ่มเยะๆยี่ยิ่งชอบ ใครเห็นนี่กลัวกันเป็นแถบๆ มีแต่ผมที่วิ่งเข้าไปดู 555นั่นสมัยเด็กๆนะครับ ทุกวันนี่ยังไม่รุ้เลยว่ามันร่นอะไร ตัวใหญ่ๆตุ่มคล้ายโทรศัพย์ ถ้ามีตังจะหาไว้ดูเล่นซักเครื่อง

ตามยุค ตามสมัย

ขอผมสอบปี 39 เทคนิคโคราช ไม่มีเงินชื้อเครื่องเพื่อขอนามเรียกขาน จนปี48 มีคนใจดีโอนเครื่องให้ (ยืมไปออก Callsign)

แต่ระหว่างนั้นก็ไม่เหงาครับ เพื่อน วถ.เพียบ

เริ่มต้นเมื่อปี 2545 ตอนนั้นผมได้เข้ามาเป็นอาสากู้ภัย และก็ได้แอบนำวิทยุราชการ(ดำ)ของพ่อมาใช้ฟังช่องกู้ภัย
และก็ได้ไปสแกนไปเจอย่านสมัครเล่นก็เลยฟังดู ยิ่งฟังยิ่งงง พูดอะไรไม่รู้เรื่อง(ตอนนั้นรู้จักแต่รหัส ว.)
จนวันหนึ่งก็ไปเจอช่องควบคุมข่ายอุบลฯ 144.650 เขาประกาศว่าจะมีการรับสมัครสอบนักวิทยุสมัครเล่นขั้นต้น
ฟังไปฟังมาเริ่มสนใจ ก็เลยไปสมัครที่สถานีควบคุมข่าย HS3AU ตอนนั้นตั้งอยู่ที่ รพ.อุบลรักษ์ธนบุรี เสียค่าสมัครไปน่าจะ 500 บาท
หลังจากที่ไปสมัครมาแล้วหลายสัปดาห์ก็มีเจ้าหน้าที่โทรมาบอกว่าอาทิตย์นี้ให้สอบที่ รร.นารีนุกูล
พอไปสอบเสร็จเรียบร้อยรอผลสอบอยู่นานเลย หลายเดือนผ่านไปมีไปรษณีย์มาส่งที่หน้าบ้านจ่าหน้าซองถึงผม
หน้าซองระบุผู้ส่ง กรมไปรษณีย์โทรเลข ลุ้นๆๆ เปิดออกมาเป็นใบประกาศนักวิทยุสมัครขั้นต้นนั้นเอง
แต่กว่าจะขอนามเรียกขานได้ก็ใช้เวลาอยู่เกือบปีเพราะไม่มีเงินซื้อเครื่อง
เพราะเมื่อก่อนไม่มีเครื่องจะขอนามเรียกขานไม่ได้ ต้องอาศัยเก็บเงินที่แม่ให้ไปเรียน สะสมๆ
จนได้เครื่องวิทยุคมนาคมและบัตรนักวิทยุสมัครเล่นมาเชยชมสมใจในที่สุด