มั่ง ๆๆ
สอบที่ ร.ร. นารีนุกุล อุบลราชธานี ราว ๆ ปี 39-40 ตอนนั้น เรียน ปวส. ที่เทคนิคอุบลฯ ฝั่งตรงข้าม เรียนอิเล็คทรอนิกส์ สาขาวิชาเทคนิคระบบสื่อสาร ก่อนจะมาเปลี่ยนเป็น โทรคมนาคมในปัจจุบัน ตอนนั้น อายุ 19 เรียน ปวส.1 ชวนเพื่อน ๆ ไป ไม่มีใครไปสอบ ไปซื้อใบสมัครสอบที่ร้านวีอาร์อุบล(ตรงข้ามตลาดน้อย) แล้วก็เอาไปยื่นที่ร้านเลย ค่าสมัครตอนนั้นร้านคิด 200 บาท ถึงวันก็ไปสอบก็ อึ่ง ๆ อยู่เหมือนกัน เห็นรถยนต์ที่พาเพื่อน ๆ มาสอบ ติดสายอากาศกันเป็นกุ้งเลย แต่เราก็มั่นใจ เพราะเป็นวิชาพื้นฐานที่เรียนและได้อ่านกฏหมายมาเยอะพอสมควร สอบเสร็จ ประมาณ 4 -5 เดือน ก็มีใบประกาศมาที่บ้าน ก่อนใบประกาศจะมาถึงผู้ใหญ่บ้านมาถามว่า ไปทำอะไรไว้ ทางอำเภอถึงเรียกไปถามว่าเราเป็นใคร 55555
ตอนที่ได้ใบประกาศนั้นเรียนอยู่ ปวส.2 แล้ว หาเงินได้มา 5,000 บาท ไม่พอ เพราะเครื่อง Spender 541T ราคา 6,900 บาท ต้องไปขอแม่อีก 2000 บาท ถึงจะได้เครื่อง สั่งซื้อทางไปรษณีย์ ส่งเครื่องมาแล้วถือเครื่องไปที่ศูนย์ฯเฝ้าฟังอุบลราชธานี ถือเครื่องพร้อมใบเสร็จรับเงินซื้อเครื่องไป จ่ายเงินอีก 500 บาท ได้นามเรียกขานเลย ก่อนกลับเหลือเงินอยู่ 1000 เลบเลี้ยวรถไปขอตั้งสถานีที่บ้านอีกทีเดียวเลย รวม ๆ ก็ 1 ปี กับ 6 เดือน ที่จะได้นามเรียกขาน
ตอนนี้มาทำงานต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้ออกอากาศแล้ว แต่ก็มีติดรถตลอด เอาไวุ้คุยระหว่างเดินทาง หรือแจ้งเหตุ
ปล. คิดถึง HS3IPA , HS3LQH , HS3KZW , HS3JQJ ,HS3JPP by HS3LJM
HS3IPA กับ HS3KZW สมัยผมสอบได้คอลล์ซายน์ใหม่ ๆ สนทนากันบ่อย ๆ ครับ อายบอลล์กันก็หลายหน
ตั้งแต่ผมจากบ้านมา ปี 2548 กลับไปบ้านทีไร ก็ไม่มีใครคุยกันเลย ถามคนใกล้ ๆ ก็บอกหายหมดแล้ว.... ตอนนี้ก็คงเงียบเหมือนเดิมครับ
