สมัยแรกๆกว่าจะได้เป็นนักวิทยุสมัคเล่นมันยากเย็นแค่ใหนครับ

[แฮมโคราชา]

นึกถึงความหลังสมัยเป็นหนุ่มน้อยท่องยุทธภพ
มาถึงวันนี้ยังคิดว่า เราผ่านจุดที่ยากลำบากนั้นมาได้อย่างไรหว่า
มีให้เล่นแค่ไม่กี่ช่อง ก็ไปแอบเล่น14X.XXX ตั้งคอยซายน์เอง
เมื่อได้คอนซายน์ค่อยกล้าเล่นหน่อย พกอวดตำรวจเฉยเลย
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อได้ใบอนุญาต+คอนซายน์ใหม่ ไปเที่ยวเชียงใหม่
โดนตำรวจเรียกตรวจ โดนตำรวจรุมตั้งสิบกว่าคน ตรวจทั้งเครื่อง FT-415 ตรวจทั้งบัตรพนักงาน ตรวจทั้งใบอนุญาต สุดท้ายเห็นว่ามีครบ และออกนอกย่านไม่ได้ก็เลยไปกันหมดเลย ปล่อยให้เรายืนเหงาอยู่คนเดียว ชาวบ้านเขาก็มาถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกได้แค่ว่า ตำรวจมาถามว่าจะไปใหน แค่นั้น
เราก็นึกในใจ FT-415 มันปิด-เปิดแบนด์หน้าเครื่องได้ ทำไมตำรวจหาไม่เจอ 555+++
คิดถึงตอนนั้น ยังขำไม่หาย เป็นประสบการณ์ที่โดนตรวจครั้งแรกในชีวิต

[hs3oxx]

โลกเปลี่ยนแปลง  เวลาเปลี่ยนไป  ทัศนคติ  การดำเนินชีวิต  หลายสิ่งหลายอย่างย่อยเปลี่ยนไปตามกาล  เก็บไวในความทรงจำ  ว่าครั้งหนึ่งเคยสอบที่ซอยสายลม  เคยต้องมีสมาชิกหรือชมรม  สังกัดและต้องซื้อเครื่องก่อนค่อยขอนามเรียกขานได้

[hs6hbc]

มาบรรบายถึงอดีตชาติกัน
ผมสอบรุ่นที่ 12 รามคำแหง
ด้วยความอยากเป็นนักวิทยุสมัครเล่น เห็นพี่ ๆ ข้างบ้านเค้าเล่นกัน บอกว่ารักในกิจการวิทยุสมัครเล่นมา มีความไฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก
พอมีข่าวมีการเปิดรับสมัครสมัยนั้น พอจำความได้ไปหาซื้อใบสมัครที่ ม.รามคำแหง
กลับมาอ่านหนังสือเหมือนสอบเข้ามหาลัยเลย
สอบแล้วกว่าผลจำออก 3-4 เดือน ต้องรอใบประกาศอีกเกือบปี
พอใบประกาศออกเหมือนได้รางวัลที่หนึ่งในชีวิต ไปหาซื้อวิทยุเพื่ออยากจะคุยกับเพื่อน ๆ ให้สมความตั้งใจ
ผมไปได้ที่ร้านแถว ๆ สุขุมวิท 101/1 สมัยนั้นผมอยู่สมุทรสาคร หาซื้อได้ในราคา 16,900 บาท C-150 เครื่องแรกในวงการวิทยุสมัครเล่น
คืนแรกที่ได้ครอบครองวิทยุแต่กลับไม่สามารถคุยได้ กรมไปรษณีย์ในขณะนั้นได้ประกาศขยายช่องความถี่จาก 40 ช่องเป็น 80 ช่อง
เอาวิทยุมานอนกอดอยู่ประมาณ 11 เดือน ถึงได้นามเรียกขาน และสามารถคุยกับเพื่อน ๆ ได้ การต่อสู้ในช่องความถี่สมัยนั้นดุมาก อย่างให้บรรยายเลย


ภูมิใจที่ได้เป็นนักวิทยุสมัครเล่นไทย

[14.4V]

2534   เล่นวถ.  เพื่อนชวนไปสอบนักสมัครเล่นที่โคราช ไปกัน5คนนั่งรถไฟจากสุรินทร์ตั้งแต่ตี4-5  ผลสอบผ่านทุกคนครับ    แต่ทุกคนก็ไม่มีเงินซื้อเครื่อง    
2535   ยังเล่นวถ.        +  โชคดีที่มีพี่ที่ทำงานการไฟฟ้า แต่พี่เค้ายังไม่สอบสมัครเล่น.แต่ต้องการซื้อเครื่อง(มีปท.).................. แต่แกบอกว่าให้เอาตัวปท.ของแกไปขอนามเรียกขานก่อน  ถ้าของผลสอบพี่เค้าสอบผ่านค่อยโอนเครื่องกลับ
**ก็เอาตัวปท.ของพี่เค้าเวียนเทียนขอ Callsign จนได้ครบทั้ง 5 คน

2536   เป็นนักวิทยุสมัครเล่นเกือบเต็มตัว (มีบัตร มีใบอนุญาต แต่เครื่องเถื่อน     )
2537   เป็นนักวิทยุสมัครเล่นเกือบเต็มตัว 100%( เครื่องแรกที่ซื้อก็ ALINCO DJ-16Z  ใหม่ๆแกะกล่อง3999 บาท...ชอบรุ่นนี้มานานแล้วสั่งงานแบบกดหน้าเครื่องก็ได้  + กดด้านบนแบบIC-2G ก็ได้ ตอนนี้ก็ยังอยู่)
2540    บัตรหาย  ยังไม่ได้ทำใหม่จนถึงทุกวันนี้  

My Callsign : HS3F_ _

[woot101]

เรื่องยากเย็นคงไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องนานนี่สิเอาเรื่อง ตั้งใจจะสอบตั้งแต่รุ่น 7 แต่ไม่ทันเค้าสอบกันไปก่อน เลยได้มาสอบและสอบได้ในรุ่น 8 ก็คล้ายๆกับสมาชิกท่านอื่นที่เล่ามา ข้อสอบเปิด 1000 ข้อ สุ่มมา 100 ข้อ แต่ละชุดมีทุกหมวดวิชา สอบเสร็จต้องรอผลสอบ ทราบผลสอบต้องรอตรวจประวัติ(ใครเป็นข้าราชการข้ามขั้นตอนนี้เลย) ประวัติผ่านก็รอเครื่องมา(จองตั้งแต่ทราบผลสอบ)  เครื่องมาแล้วก็มารอรับนามเรียกขาน(ส่วนใหญ่ทางร้านยื่นให้)  ได้นามเรียกขานมาก็เอาไปเท่ก้นได้เลยครับ แจ้งเปิดสถานีกับศูนย์สายลมกันสบายใจไป ส่วนใหญ่เค้าก็เป็นกันประมาณนี้ 
แต่สำหรับผมมันไม่ยังงั้นนะสิ ผมยังต้องมารอสถานีควบคุมข่ายตามภูมิลำเนาตั้งสถานีก่อนถึงจะขอนามเรียกขานได้ ตอนนั้นทะเบียนบ้านอยู่ที่บุรีรัมย์ สอบถามเพื่อนสมาชิกในพื้นที่เค้าบอกว่า "ต้องรอกันอีกเป็นปีเพราะกำลังดำเนินการอยู่" เอ้ารอก็รอ เพื่อนๆที่เค้าย้ายทะเบียนบ้านเข้ากรุงเทพฯ เค้าก็เริ่มได้นามเรียกขานกันเป็นแถว ผ่านไปเป็นปี ในที่สุดสถานีควบคุมข่ายของจังหวัดบุรีรัมย์ก็เปิดดำเนินการ ผมก็แจ้งให้ทางร้านยื่นเรื่องขอนามเรียกขานทันที ในที่สุดก็ได้นามเรียกขานซะที เฮ้อ..นอนกอดเครื่องโดยไม่มีนามเรียกขานอยู่เป็นปีๆ 

[verachon]

ผมสอบเมื่อปี2538 สนามสอบลพบุรี วันที่ 22 พฤษจิกายน 2538 เตรียมตัวอ่านหนังสือมาครึ่งปีไปซื้อใบสมัคร ที่สายลม กรมไปรษณีย์โทรเลขสมัยนั้นนั่งรถเมล์ไปแล้วเดินเข้าไป คนสอบเยอะมาก สมัยนั้นใครไม่อ่านหนังสือมาก่อนบอกได้เลยไม่มีทางจะสอบได้ สอบแล้วรอผลสอบ ผมจำไม่ได้ว่าสมัยนั้นมีหนังสืออะไรประกาศผลสอบให้ทราบก่อน แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะโทรมาบอกผลอีกที แล้วรอส่งใบประกาศมาที่ทำงานจนลืมไปเลยว่าใช้เวลาเท่าไร

[artand47]

สมัยนั้นเฉลี่ยแล้วก็ยี่สิบกว่าปีแล้วซิครับผ :oผมยังแค่7-8ขวบเอง แต่จำได้ว่าเห็นใครพกวิทยุนึ่เท่ห์มากๆยิรงมีตุ่มเยะๆยี่ยิ่งชอบ ใครเห็นนี่กลัวกันเป็นแถบๆ มีแต่ผมที่วิ่งเข้าไปดู 555นั่นสมัยเด็กๆนะครับ ทุกวันนี่ยังไม่รุ้เลยว่ามันร่นอะไร ตัวใหญ่ๆตุ่มคล้ายโทรศัพย์ ถ้ามีตังจะหาไว้ดูเล่นซักเครื่อง

[smit]

ตามยุค ตามสมัย

[wattanapon]

ขอผมสอบปี 39 เทคนิคโคราช ไม่มีเงินชื้อเครื่องเพื่อขอนามเรียกขาน จนปี48 มีคนใจดีโอนเครื่องให้ (ยืมไปออก Callsign)

แต่ระหว่างนั้นก็ไม่เหงาครับ เพื่อน วถ.เพียบ

[ICOM-V8]

เริ่มต้นเมื่อปี 2545 ตอนนั้นผมได้เข้ามาเป็นอาสากู้ภัย และก็ได้แอบนำวิทยุราชการ(ดำ)ของพ่อมาใช้ฟังช่องกู้ภัย
และก็ได้ไปสแกนไปเจอย่านสมัครเล่นก็เลยฟังดู ยิ่งฟังยิ่งงง พูดอะไรไม่รู้เรื่อง(ตอนนั้นรู้จักแต่รหัส ว.)
จนวันหนึ่งก็ไปเจอช่องควบคุมข่ายอุบลฯ 144.650 เขาประกาศว่าจะมีการรับสมัครสอบนักวิทยุสมัครเล่นขั้นต้น
ฟังไปฟังมาเริ่มสนใจ ก็เลยไปสมัครที่สถานีควบคุมข่าย HS3AU ตอนนั้นตั้งอยู่ที่ รพ.อุบลรักษ์ธนบุรี เสียค่าสมัครไปน่าจะ 500 บาท
หลังจากที่ไปสมัครมาแล้วหลายสัปดาห์ก็มีเจ้าหน้าที่โทรมาบอกว่าอาทิตย์นี้ให้สอบที่ รร.นารีนุกูล
พอไปสอบเสร็จเรียบร้อยรอผลสอบอยู่นานเลย หลายเดือนผ่านไปมีไปรษณีย์มาส่งที่หน้าบ้านจ่าหน้าซองถึงผม
หน้าซองระบุผู้ส่ง กรมไปรษณีย์โทรเลข ลุ้นๆๆ เปิดออกมาเป็นใบประกาศนักวิทยุสมัครขั้นต้นนั้นเอง
แต่กว่าจะขอนามเรียกขานได้ก็ใช้เวลาอยู่เกือบปีเพราะไม่มีเงินซื้อเครื่อง
เพราะเมื่อก่อนไม่มีเครื่องจะขอนามเรียกขานไม่ได้ ต้องอาศัยเก็บเงินที่แม่ให้ไปเรียน สะสมๆ
จนได้เครื่องวิทยุคมนาคมและบัตรนักวิทยุสมัครเล่นมาเชยชมสมใจในที่สุด