เฮ้อ ขอยืมคำพูดของพระฤษีตอนช่วยสุดสาครจากการปองร้ายของ ชีเปลือย
"แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถีงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน"
ทุกยุคทุกสมัยก็ยังไว้ในกันยากครับยิ่งไม่เห็นหน้าคาดตากันค้าขายกันยิ่งต้องระวังเป็นร้อยเท่าพันเท่า อย่าให้กิเลสมาครอบงำจิตใจ นั่นคือความอยากครอบสิ่งที่ยั่วยุประกอบกันดังนี้
1 ดีใจที่โทรติดต่อได้ก่อนเพื่อน เฝ้าเพียรพยายามโทรตลอด 5 และหวังให้เขาเปิดเครื่อง นั่นก็แผนของเขาที่จะเร้าใจเราให้อยากได้
2 น้ำคำของคนลวงย่อมไพเราะเพราะพริ้งดูเป็นมิตรและน้ำในมหาศาลที่จะหยิบยื่นให้จนแทบจะโอนเงินให้ในนาทีนั้นเลย
3 เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามทั้งสองก็จะมานอนฝันหวานถึงกิเลสที่ตนเองสร้างวิมานในอากาศ พร้อมทั้งจิตใจที่หวั่น ๆ ไปพรางว่าจะได้เชยชมหรือไม่ นั่นแสดงว่าสติบางส่วนเริ่มกลับเข้ามาแล้วแต่ยังหลอกตัวเอง
4 หนึ่งวันผ่านไปใจเริ่มพะวง ยิ่งถ้าโทรมาไม่ติดก็ไม่เป็นอันทำงานทำการ กระสับกระส่ายคล้ายจะเป็นลม
5 สามวันผ่าไปไร้วี่แวว
6 หนึ่งอาทิตย์รู้แล้วโดยหลอกชัวร์ ๆ
7 กระนั้นเลยหาทางออกไม่ได้ เพื่อนที่ดีที่สุดคือตั้งกระทู้และบรรดาสมาชิกก็มาจับเข่าคุยกันคนแล้วคนเล่า
ที่พล่ามมาทั้งหมดจากประสบการณ์ของตัวเองนะครับไม่ได้พาดพิงใคร ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนสมาชิกทุกท่านที่โดยเข้าแล้ว สู้ต่อไปนะเพื่อน ๆ
อ่านแล้วได้อารมณ์แบบเพลิดเพลินด้วย อาจารย์คงจะทำใจยอมรับเพื่อไม่ให้เกิดทุกข์นะครับ
เอ้อ เอาใจช่วยทุกคนด้วยนะครับ
