ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้สูญเสียทุกท่านด้วยนะครับ
และขออย่าให้มีใครเป็นอะไรมากไปกว่านี้ รวมทั้งผู้ที่ได้รับบาดเจ็บทุกคน ขอให้หายโดยไวนะครับ
พูดจริงๆนะ ไอ้คนต้นคิดจัดทัศนะศึกษาไกลๆเนี่ยมันมีปัญญารับผิดชอบมั๊ย
หรือมันคิดแต่กินค่าคอมจากบริษัทแค่นั้น???
ไม่ได้เจาะจงเฉพาะเหตุการนี้นะครับ หมายถึงหลายครั้งที่ผ่านมาด้วย
คงไม่ทุกคนหรอกครับที่คิดจะหวังค่าคอมจากการจัดทัศนะศึกษาให้เด็กๆ
และถึงว่าเขาหรือใครผู้นั้นคิดและกระทำ ผมว่าผู้นั้นรวมทั้งครอบครัวเขาคงไม่เจริญหรอกครับ
เงินแบบนี้มันร้อนครับ ใครคิดจะเอาไว้เป็นของส่วนตัวแล้วไม่นานก็เห็นผลครับ ไม่กับตัวเขาก็ครอบครัวเขา
การจัดทัศนะฯ นั้นมีหลายวัตถุประสงศ์ครับ อย่าที่ผมจัดนั้นก็เพื่อให้ นศ. ไม่เป็นกบในกะลา ได้มีโอกาศไปดูสถานประกอบการจริงๆ
ดูที่ๆ มีชื่อเสียง ได้สอบถามจากบุคคลที่อยู่ในองค์กรนั้นๆ มันเป็นเหมือนการเปิดโลกทัศน์ใหม่ให้กับ นศ. ที่ไม่เคยได้สัมผัส เพื่อให้เด็กได้เกิดความคิดใหม่ๆ
จากการที่เขาได้มาเห็นของจริงๆ สัมผัสของนั้นจริงๆ จากผู้ที่ใช้งานจริง ไม่ใช่เห็นจากรูป
เช่นที่ผ่านมา
เราเก็บค่าใช้จ่ายในการดูงานจาก นศ. คนละ 3,500 บาท ส่วนอาจารย์นั้นเบิกค่าใช้จ่ายจากทางหลวง เราได้เบี้ยเลี้ยงวันละ 240 บาท ต่อท่าน
ลองคิดดูซิครับมันจะคุ้มเหรอครับ ค่าที่พักเบิกตามจริง เราก็เอาเงินคืนให้กับ นศ. ทั้งหมด เราไม่เอาสักบาท สรุป หลังจากกลับจากดูงาน
นศ. ได้เงินคืน คนละ 107 บาท มาลองดูนะครับว่าเงิน 3,500 ที่ นศ. จ่ายแล้วยังเหลือกลับมาเป็นอย่างไร (รวมของที่ระลึกที่มอบให้สถานประกอบการทุกที่ด้วยนะครับ ชิ้นละประมาณ 1,500 บาท)
ผมพา นศ. 128 คน อาจารย์อีก 8 ท่านมาดูงานที่ กทม. และชลบุรี 5 วัน 4 คืน ใช้รถบัส 2 ชั้น 3 คัน โดยวันแรกเดินทางเข้า กทม. (นอน กทม.)
วันที่ 2 มาดูงาน BOI ที่ กทม. 1 วัน (นอน กทม.) แล้ววันที่ 3 ก็ดูงานที่ บริษํท ENCO (ปตท.สำนักงานใหญ๋) และ ศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ (ที่บางนา)
(มานอนที่พัทยา) วันที่ 4 ดูงานบริษัทเซเรบอส ประเทศไทย (โรงงานผลิต ที่ชลบบุรี) (นอนที่พัทยา) วันที่ 5 เดินทางกลับเชียงใหม่ แวะเยี่ยมชมสายการผลิตเบียร์ช้าง (โรงงานที่ จ.กำแพงเพชร) ในการเดินทางนั้น ผมจะให้รถทัวร์จอดพักรถทุกๆ 200 กม. บวกลบเล็กน้อย แล้วแต่ความเหมาะสมครับ เพื่อให้คนขับได้ตรวจสอบความเรียบร้อยของรถ และคนขับจะได้พักผ่อนด้วย ครั้งละ 30 นาที ยกเว้นมื้อกลางวันพัก 1 ชม. และจะมี นศ. คอยซื้อน้ำ กาแฟ ผ้าเย็น ให้คนขับในช่วงสาย และบ่าย รวมทั้งผมจะดูแลคนขับรถเป็นพิเศษ ตามแบบฉบับของผม เนื่องจากเราฝากชีวิตของเราและ นศ. ไว้กับเขาครับ ซึ่งที่ผ่านมาผมอาจจะโชคดี ได้คนขับรถที่ดีนะครับ บริการเราเป็นอย่างดี
โดยที่พัก และอาหารนั้น นศ. จะเข้าพักโรงแรมทั้งหมด ที่ กทม. พักโรงแรมแถวๆ ราชดำเนินครับ นอนห้องละ 2 คน พร้อมอาหารเช้าบุฟเฟ่ต์
ส่วนที่พัทยา พักโรงแรมที่อยู่ถนนเลียบหาดพัทยากลางครับ นอนห้องละ 4 คน พร้อมอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ต์ (เตียงเดี่ยวทุกคน)
ด้านอาหารมีมื้อพิเศษให้ 4 มื้อ คือ มื้อแรกวันเดินทาง จัดอาหารชุดให้คนละชุด รับประทานในรถเลยเนื่องจากออกจากเชียงใหม่เช้ามาก
มื้อที่ 2 เป็นมื้อเย็นของวันที่ 2 หลังจากดูงาน BOI แล้ว เรามารับประทานอาหารที่ร้าน ริมน้ำเจ้าพระยาหมูกระทะ (กินกันเต็มที่ หัวละ 169 บาท)
มื้อที่ 3 มื้อกลางวัน บนรถทัวร์ระหว่าง ปตท. กับ ศูนย์เตือนภัย สั่งจากร้านอาหารในซอยโชคชัยร่วมมิตร มาส่งให้ที่ ปตท. คนละ 1 ชุด แบบเต็มๆ
มื้อที่ 4 มื้อเย็นที่พัทยา ไปรับประทานที่บุฟเฟ่ต์ที่ภัตราคารหมุนลอยฟ้า โรงแรมพัทยาปาร์คทาวเวอร์ ทำ จม. ไปขอส่วนลด เหลือคนละ 350 บาท
ท่านลองดูโปรแกรมดูงานครับ รถอย่างดี 3 คัน นอนที่โรงแรมหมด อาหารแบบนี้ กับเงิน 3,500 บาท แถมได้คืนเมื่อกลับมาอีกคนละ 107 บาท มันจะได้ค่าคอมตรงไหนครับ แถมการติดต่อแต่ละสถานประกอบการ ค่าโทรศัพท์ เงินส่วนตัวครับ ไม่เคยใช้เงินกองกลางครับ แต่ก็อย่างที่ท่านถามไว้ว่า "พูดจริงๆนะ ไอ้คนต้นคิดจัดทัศนะศึกษาไกลๆเนี่ยมันมีปัญญารับผิดชอบมั๊ย หรือมันคิดแต่กินค่าคอมจากบริษัทแค่นั้น???" ก็เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยถามผมเหมือนกันว่า "มันคุ้มเหรอ กับการพา นศ. มาดูงานแบบนี้แล้วถ้ัาเกิดมีอะไรขึ้น เราต้องถุกตั้งกรรมการสอบทางวินัยนะ" ผมก็ตอบไปว่า "เราพยายามจัดการดูแล และวางแผนการเดินทางให้ดีที่สุดครับ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาที่หลัง โดยเฉพาะเรื่องอุบัติเหตุ แต่ถ้ามันเกิดขึ้นจริง เราก็ต้องรับผิดชอบตามระเบียบว่าไว้ แต่ถ้าถามว่ามันคุ้มไหมหากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอบได้เลยครับว่ามันคุ้มครับ เพราะเด็กจะได้ประสบการณ์ใหม่ๆ อย่างที่เขาไม่เคยได้สัมผัส และจะทำให้เขามีไอเดียใหม่ๆ ในการผลิตผลงาน และสร้างแรงจูงใจให้กับเขาในการเรียนครับ"
สุดท้ายผมอยากจะขอบอกนะครับว่า "ผู้ที่รับผิดชอบโครงการนั้นเครียดครับ ทั้งเรื่องความเรียบร้อย เวลา กำหนดการณ์ต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องสวัสดิภาพของ นศ. ทุกคนครับ เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด และมาเป็นอันดับแรก คนที่รับผิดชอบโครงการจะโล่งอก หายเครียดก็ต่อเมื่อรถทุกคัน คนทุกคน เดินทางกลับสู่ที่หมายโดยสวัสดิภาพทุกคนครับ"
