ปาว สองล้อกู้ชีวิต

มีเรื่องราวเกี่ยวกับน้องปาว เยาวชนดีดีคนนึงของเรามาฝากกัน ...

คลี่ชีวิตนักปั่น2ล้อกู้ชีพ จาก"คนบ้า"สู่เยาวชนเด่น

โดย komchadluek วัน จันทร์ ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2549 22:46 น.

พลิกชีวิตหนุ่มราชภัฏสวนดุสิต เจ้าของรางวัลเยาวชนดีเด่นปี 49 พบชีวิตทุ่มกายใจช่วยเหลือสังคมร่วม 4 ปี เจียดค่าเทอมซื้อสองล้อ ดัดแปลงเป็นหน่วยกู้ชีพเคลื่อนที่ หลังเลิกเรียนปั่นช่วยชีวิตเหยื่อบนท้องถนนทั่วกรุง เผยรีบซิ่งรถช่วยเหยื่อจนรถล้มขาหักมาแล้ว ยอมรับเหนื่อยใจ ไปไหนคนมองว่า "บ้า" ชี้ต้องรู้จักให้เพื่อสังคม

ใกล้ถึงวันเยาวชนแห่งชาติประจำปี 2549 แล้ว ทีมข่าว "คม ชัด ลึก" นำเสนอเรื่องราวหนึ่งในเยาวชนที่ได้รับคัดเลือกให้ได้รับโล่รางวัลเยาวชนดีเด่นแห่งชาติ ประจำปี 2549 จากกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ซึ่งจะเข้ารับพระราชทานโล่รางวัลในวันที่ 20 กันยายนนี้

น้องปาว-นายภาณุพงศ์ ลาภเสถียร นักศึกษาสาขารัฐประศาสนศาสตร์ ชั้นปี 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต วัย 22 ปี คือผู้ที่ได้รับรางวัลนี้ ซึ่งเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตบนอาน สองขาปั่นรถจักรยานคู่ใจไปทั่วกรุงเทพฯ เพื่อช่วยเหลือผู้ได้รับบาดเจ็บบนท้องถนนมานานกว่า 4 ปี

เรื่องราวของนายภาณุพงศ์ เกิดที่กาฬสินธุ์ เป็นลูกคนเดียวของนายอภิสัณห์ และนางฉวีวรรณ ลาภเสถียร อาชีพรับราชการครูทั้งคู่ เมื่ออายุ 5 ขวบ เข้าเรียนที่โรงเรียนจิตรลดา กระทั่งจบชั้นมัธยมศึกษา จากนั้นเข้าเรียนต่อชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต ช่วงนั้นมาอาศัยอยู่หอพักเพียงลำพัง และพ่อได้ซื้อ "จักรยาน" ให้เป็นของขวัญวันเกิด กระทั่งจุดประกายความคิดอยากจะช่วยเหลือผู้เดือดร้อนและประสบภัยจากอุบัติเหตุ ผู้ป่วยอนาถาที่ไม่มีใครเหลียวแล จึงเข้าฝึกอบรมการปฐมพยาบาลที่วชิรพยาบาล ละอ่านหนังสือเพิ่มเติมเอง ก่อนดัดแปลงรถจักรยานให้เป็น "จักรยานกู้ชีวิตคันแรกของประเทศไทย"

“เริ่มแรกไม่มีทุนรอนอะไร ใช้เงินที่แม่ส่งมาให้เดือนละ 8,000 บาท หักค่าหอพัก 3,000 บาท ที่เหลือ 5,000 บาทใช้กินอยู่ ค่าขนม อีกครึ่งหนึ่งเก็บไปซื้อกล่องยาปฐมพยาบาลเบื้องต้น ซื้อยาทำแผล ผ้าพันแผล พัฒนามาจนมีอุปกรณ์ทุกอย่างที่รถพยาบาลคันหนึ่งพึงมี รวมถึงค่าสมาชิกอาสาสมัครหน่วยแพทย์กู้ชีวิต วชิรพยาบาล สังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร 200 บาท ค่าเครื่องแบบ 700 บาท แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรค” ปาว บอก

พร้อมเล่าภารกิจเพื่อสังคมประจำวันว่า ทุกๆ วันหลังเลิกเรียน จะรีบปั่นจักรยานไปทำงานในพื้นที่ สน.ชนะสงคราม ย่านตรอกข้าวสาร สนามหลวง เพราะเป็นพื้นที่ท่องเที่ยว มีอุบัติเหตุบ่อย คืนละ 7-8 ราย ไม่ว่าจะเป็นคนเจ็บป่วย รถชน ทะเลาะวิวาท เมื่อได้รับแจ้งเหตุก็จะถึงที่เกิดเหตุก่อนรถพยาบาลทุกครั้ง โดยเบื้องต้นจะปฐมพยาบาล เมื่อเจ้าหน้าที่มาถึงไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่หามผู้ป่วยไปส่งโรงพยาบาลเท่านั้น เวลาง่วงมากๆ แอบฟุบหลับบ้าง ทำงานไปจนถึงเช้าแล้วกลับหออาบน้ำแต่งตัวไปเรียนต่อ

นักศึกษารายนี้บอกด้วยว่า ในช่วงแรกๆ ยอมรับว่า โดนกระแสความไม่เข้าใจแรงมาก โดยเฉพาะช่วงปั่นรถจักรยานเข้ามหาวิทยาลัย ก็จะถูกมองเหมือนรถประหลาด เพราะไม่มีเงินติดสติกเกอร์บอกให้เขารู้ว่ารถอะไร เขาไม่เข้าใจว่าเราทำอะไร หาว่าเราบ้า ไปช่วยทำไมญาติก็ไม่ใช่ เหนื่อยก็เหนื่อย เพื่อนๆ ก็ไม่มีใครคบ เขาอาจไม่รู้จักคำว่า การให้คืออะไร พอเราทำขึ้นมากลับมองว่า บ้า ยิ่งเขามองอย่างนี้ เรายิ่งต้องทำให้หนัก เพื่อให้เห็นว่ามันเป็นอย่างไร ทำงานมา 4 ปี ไม่มีเหนื่อยเลย แต่มีเรื่องกระทบใจบ้าง

เจ้าของรางวัลเยาวชนดีเด่นประจำปี 2549 กล่าวยอมรับว่า มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะขณะนี้ได้รับสนับสนุนหลายที่ แต่หนักใจคนรอบข้าง ประชาชนทั่วไปไม่ให้ความร่วมมือ ยิ่งเมื่อเห็นปั่นจักรยานมาก็ยังไม่หลบให้ แถมยังโทรไปร้องเรียนว่าเปิดเสียงไซเรนเสียงดัง ตี 2 ตี 3 นอนไม่หลับ เขาไม่เข้าใจว่าเราต้องปั่นด้วยความเร็วสูงถึง 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ต้องเปิดไซเรนขอทาง ถ้าไปที่เกิดเหตุช้าผู้ป่วยอาจตายได้ บางครั้งปั่นเร็วจนเกิดอุบัติเหตุรถจักรยานล้มจนขาหักมาแล้ว

ในทางกลับกัน การทำงานเพื่อสังคมดังกล่าว ปาวบอกว่า จะมีความสุขทุกครั้งเมื่อได้ช่วยเหลือผู้ป่วยหนักให้รอดชีวิต ช่วยเหลือคนเร่ร่อนแถวสนามหลวงจนนับเป็นญาติกันหมดแล้ว คนที่เคยได้รับความช่วยเหลือยังจำเราได้ เมื่อพบหน้าก็ทักทาย นำขนม น้ำมาให้ ครั้งหนึ่งไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวแถวศรีย่าน มีลุงคนหนึ่งมาจ่ายเงินให้ บางครั้งมีวัยรุ่นขับรถเวสป้ามาประกบ แล้วถามว่าไปใหน ในใจคิดไปว่าจะต้องโดนแล้ว แต่ที่ไหนได้ เขากลับไปซื้อเครื่องดื่มบำรุงกำลัง และโอวัลตินมาให้

“บางคนมายื่นเงินให้ 5,000 บาท ผมบอกว่าไม่เอา ขอเปลี่ยนเป็นพวกเวชภัณฑ์ เช่น ถุงมือ ผ้าพันแผล สำลี ถุงน้ำเกลือ แต่พวกอุปกรณ์เชิงเทคนิค ถังออกซิเจน เครื่องช่วยหายใจ เราต้องหาซื้อเอง ถ้ามีคนมาบริจาคมากจะแบ่งให้เพื่อนอาสาสมัครคนอื่น เดี๋ยวนี้เริ่มมีเด็กประถม เด็กมัธยม มาขอช่วยทำงาน บางคนมีมอเตอร์ไซค์ จักรยาน เราจะบอกว่าให้แบ่งเวลาเรียนให้ถูกนะ บางคนไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์ จะช่วยจัดกระเป๋ายา เสื้อเก่าให้ ไม่อยากให้เขารู้ว่าทำดีต้องเสียเงิน” ปาว กล่าว

ทั้งนี้ ยืนยันว่า ได้อะไรจากการทำงานดังกล่าวอย่างมาก ทั้งประสบการณ์ในการปฐมพยาบาล ได้รู้ปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม เช่น อาชญากรรม ผิดกฎหมาย ซ่องสุม สุดท้ายได้ความสุข อนาคตอยากเรียนต่อปริญญาโท เรียนด้วยทำงานไปด้วย หากเป็นไปได้อยากรับราชการ แม้เงินน้อยก็ไม่เป็นไร หาแค่พออยู่ได้ แต่ถ้าทำงานเอกชนได้เงินมากก็จริง แต่ก็จะไม่มีเวลาทำงานอาสาสมัคร ทั้งนี้ อยากอยู่ในที่ที่เปลี่ยนแปลงสังคมให้ดีขึ้น ดีกว่าอยู่บริษัทเอกชน

“อยากจะฝากถึงเพื่อนๆ ในฐานะเด็กและเยาวชนของชาติว่า ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด 3 ประการ หน้าที่ของนักศึกษาที่ดีพึงจะมีต่อมหาวิทยาลัย ทั้งเรียนและทำกิจกรรม หน้าที่ของลูกที่ดีที่พึงมีต่อครอบครัว ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ให้ท่านภาคภูมิใจ สุดท้ายหน้าที่พลเมืองที่ดีที่พึงมีต่อสังคม ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนทั้งในแง่การดำเนินชีวิต ศาสนา ประชาธิปไตย โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องห่างไกลยาเสพติด อบายมุข อีกอย่างเราต้องรู้จักให้ซึ่งเป็นจุดเริ่มแรกทำให้สังคมเราดีขึ้น” ปาว กล่าว

ทั้งนี้ นายภาณุพงศ์ จะเข้ารับพระราชทานโล่เกียรติคุณและเกียรติบัตรรางวัลเยาวชนดีเด่นแห่งชาติ จาก สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร ในวันเยาวชนแห่งชาติ 20 กันยายนนี้ ในพิธีงานเยาวชนแห่งชาติ ณ อาคารกีฬาเวสน์ 2 ศูนย์เยาวชนกรุงเทพมหานคร (ไทย-ญี่ปุ่น) พร้อมกับเยาวชนดีเด่นแห่งชาติ และผู้ที่ทำคุณประโยชน์ต่อเยาวชน อีก 145 ราย 11 สาขา ซึ่งภายในงานจะมีการเลือกตั้งสภาเยาวชนแห่งชาติ และเสวนา “บทบาทของเยาวชนกับงานด้านการเมือง” ด้วย

อ้างอิงจาก http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4704268/A4704268.html

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ปาว สองล้อกู้ชีวิต (อ่าน 5017 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้