เรื่องสั้น สุข ไปซะแล้ว

[2eo]

  ขึ้นชื่อว่า คน  ย่อมปะปนรวมไปเสียทุกอย่าง ทั้ง ดี เลว อยาก โลภ ทุกข์ สุข   หากว่าท่านหรือผมเป็นคนก้อคงหนีไม่พ้นอารมณ์เหล่านี้  ...

สุข...ที่ตามหาและ  ทุกข์  ระหว่างเดินทางตามหา ย่อมคู่กันเสมอ  

   ย้อนไปเมื่อราว 15-20ปี ที่ผ่านมา ผมได้ไปบ้านเพื่อนสนิทซึ่งอยู่ในอำเภอเดียวกัน บ้านของเพื่อนมีลักษณะกึ่งบ้านกึ่งโรงซ่อมเครื่อง(ยันมาร์ คูโบต้า ประมาณนั้น)  หลังบ้านและข้างบ้านเป็นบ่อปลา  ข้างบ่อปลาเป็นกระท่อมหลังน้อย สังเกตุผลพุ่มไม้หลังคากระท่อม มีสายอากาศ โพลเด็ดปีกผีเสื้ออยู่ 1 ต้น  เลยถามเพท่อนว่าเป็นของใคร ได้คำตอบว่าเป็นของพี่ชาย นอนคุยเล่นตอนเฝ้าบ่อหัวเราะ คิกคักๆ ไม่รู้มันสนุกตรงไหน  ผมเดินนำไปที่กระท่อม ซึ่งไม่ได้มีประตูอะไหล่ปิดแน่นหนา  ก้อพบข้อมูลสถานี  เครื่องเป็น ft-204 จอดำไปครึ่งนึง  แต่ยังเห็นตัวเลข ไมค์นอกไม่มี  แหล่งพลังงานเป็น แบตมอเตอร์ไซด์  พี่ชายเค้านอนอยู่ข้างในกระท่อมนั้นแหละ เห็นผมสนใจวิทยุเค้าเลยถามว่าเล่นด้วยเหรอ..ผมตอบไปว่าเล่นแต่ผมไม่มีเสาสูงๆแบบนี้(สูงเท่าพุ่มไม้)  ผมมีแต่เสาสไลด์  คุยได้ไม่ไกล..
   พี่ชายของเพื่อน  เล่าให้ฟังด้วยความสุขใจว่า  สถานีของเค้าคุยได้ไกลต่างอำเภอก้อไหว บางวันไปไกลถึงจังหวัดใกล้เคียงเลยที่เดียว ในระหว่างที่คุยกันนั้น  พี่ชายของเพื่อนไม่ได้ให้ความสนใจกับเครื่อง ft-204 จอดำไปครึ่งนึงเลย  แม้แต่แบตลูกเล็กๆหมดเร็วๆแกก้อไม่ได้ให้ความสนใจ..

   จุดที่โฟกัสจากคำบอกเล่าเรื่องราวของพี่ชายเพื่อนในการพูดคุย เป็นเรื่องราวของการติดต่อได้ไกลๆ ได้เพื่อนๆหลากหลายพื้นที่..

   พี่เค้า  สุข..ไปซะแล้ว

   แล้วเราล่ะ  ในปัจจุบันสถานีของเรา สร้างความสุข  ให้เราเพียงพอหรือยัง..  

[พี่หมอ]

คู่สร้าง คู่สม

 ความสุขของนักวิทยุ คือ เสาบ้านตัวเอง วันนั้น วันนี้ ส่งได้ไกลถึงโพ้น มันไปได้ไง 

10-20 ปี ก็ไม่ลืม ถ้าเป็นนักวิทยุ