ทำไมจึงนิยมใช้สาย Coaxial ทีมี impedance 50 โอห์ม ( Why 50 ohm coax )
สาย Coaxial ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2470 โดย นาย ซี เอส แฟรงกิล วิศวกรของ Marconi Company เพื่อใช้แทนสายไฟพันเกี่ยวเป็นเส้นคู่ ที่ใช้ส่งผ่านคลื่นวิทยุ ต่อมาก็ถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อขายในเชิงพานิชย์โดยใช้สาร Polyethylene (PE) มาเป็นสาร dielectric ในราว พ.ศ. 2483 จากการทดลองในระยะต้น ๆ พบว่า สาย Coaxial ที่มี impedance ประมาณ 77 โอห์ม
![](http://upic.me/i/6m/ojw07.gif)
ตาราง เปรียบเทียบระหว่าง impedance ต่าง ๆ กับ อัตราการสูญเสียในสาย dB/ เมตร
นั้นให้อัตราการสูญเสียในสาย ต่ำสุด และอาจจะเพราะว่าค่า impedance ใกล้เคียงกับ impedance ของสายอากาศ half wave dipole ทีมีค่า impedance เท่ากับ 73 โอห์ม ดังนั้นจึงผลิตแบบ 75 โอห์มขึ้นมา ได้รับความนิยมมากในช่วงแรก ต่อมามีการทดลองพบว่า ค่า impedance ประมาณ 30 โอห์ม สามารถรับกำลังไฟฟ้าได้สูงสุด
![](http://upic.me/i/mz/ww408.gif)
ดังนั้นเมื่อค่า 30 โอห์มก็มีข้อที่ทนกำลังได้สูง และค่า 70 ก็มีข้อดีที่การสูญเสียต่ำ (30 ohms (best power handling) and 77 ohms (lowest loss)) จึงใช้ค่า 50 โอห์ม เป็นค่ากลาง ๆ สำหรับวิทยุรับส่ง ส่วน 75 โอห์ม ที่เคยใช้อยู่ในมาตรฐานสำหรับเครื่องรับโทรทัศน์ นั้น ใช้กันแพร่หลายมากคงจะเปลี่ยนเป็นมาตรฐานเดียวกันไม่ใหว เลยยังใช้ 75 โอห์มต่อไป
จาก 108ham